Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ

του Μπάμπη Σαρίδη

Η οικονομική κρίση που στην περίπτωση της Ελλάδας  πήρε τη μορφή των μνημονίων δημιούργησε σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο Λασίθι και στη Σητεία ένα αμυντικό κίνημα υπεράσπισης κεκτημένων, υπηρεσιών, το οποίο εκφράστηκε και στην υγεία με μια σειρά από κινητοποιήσεις. Τόσο στη Σητεία, την Ιεράπετρα, αλλά και στο Ηράκλειο.

Η ανάπτυξη κινημάτων υπεράσπισης των υπηρεσιών υγείας (νοσοκομειακό κίνημα) πήρε έκταση σε όλο το Λασίθι, αλλά κυρίως στη Σητεία και την Ιεράπετρα, μιας και από πλευράς των μνημονικών κυβερνήσεων αμφισβητήθηκε η ύπαρξη των νοσοκομείων, είτε με τη μορφή μετατροπής τους σε κέντρα υγείας είτε με τη μορφή των διασυνδεόμενων δήθεν νοσοκομείων, που υπέκρυπτε και υποκρύπτει τη δημιουργία ενός νοσοκομείου στο νομό και τη μετατροπή των άλλων σε διασυνδεόμενα κέντρα υγείας. (θεωρητικά όλα τα παραπάνω στηρίχτηκαν στη λεγόμενη μελέτη Λιαρόπουλου).

Οι τοπικές κοινωνίες απάντησαν με τη δημιουργία ενός μεγαλειώδους κινήματος υπεράσπισης των κεκτημένων τόσο στη Σητεία όσο και την Ιεράπετρα, πολύ λιγότερο στον Άγιο Νικόλαο, μια και στον Άγιο Νικόλαο πολλοί γοητεύτηκαν από το μεγαλοϊδεατισμό της δημιουργίας ενός υπερ-νοσοκομείου.
Η εναπόθεση ελπίδων στον αντιμνημονιακό τότε ΣΥΡΙΖΑ που ομολογουμένως πρωτοστάτησε, και στην κυβέρνηση της «Αριστεράς», για επίλυση των προβλημάτων αυτών αποδείχτηκε μάταιη και έσπειρε την απογοήτευση και τον αναχωρητισμό. 

Ωστόσο, και τότε ακόμα κάποιοι προειδοποιούσαμε ότι τα κοινωνικά κινήματα θέλουν κοινωνική διέξοδο και αυτονομία και δεν πρέπει να υποκαθίστανται ή να εξαρτώνται από γενικότερες πολιτικές επιλογές και προοπτικές ανάληψης της κεντρικής εξουσίας.  Τα κοινωνικά κινήματα δεν φτιάχνονται με γενικόλογους αφορισμούς, δεν γεννιούνται σε πολιτικούς κομματικούς σωλήνες, δεν απευθύνονται ούτε καταλήγουν σε κοινοβουλευτικές καρέκλες, είναι παιδιά κοινωνικών αναγκών, εξυπηρετούν αυτές τις ανάγκες, ζουν, μεγαλώνουν μ’αυτές και γι’αυτές.  Τα κοινωνικά κινήματα ξεπερνούν, ξεπετούν τις θεωρίες της κρίσιμης μάζας για παρεμβάσεις, καταργούν τις διαχωριστικές γραμμές σε περιστέρια και κόρακες, σε ΚΚέδες, Συριζαίους και αντιεξουσιαστές. Στο κοινωνικό καζάνι που βράζει βρισκόμαστε οι περισσότεροι, οι άλλοι είναι έξω από αυτό, ούτε βράζουν ούτε καίγονται.

Η ζωή, όπως είναι γνωστό, δε σταματάει και τη θέση της απογοήτευσης και του αναχωρητισμού πολύ γρήγορα πήραν η δημιουργία νέων πρωτοβουλιών και κινημάτων ανά την Ελλάδα (παρεμβάσεις στα πρωτοδικεία για υπεράσπιση πρώτης κατοικίας), στη Σητεία ειδικά κινήματα κατά των λιθορριπών, κινήματα κατά των ΒΑΠΕ.

Στον τομέα της  υγείας, ένας από τους κεντρικούς, για να μην πούμε ο κεντρικότερος στόχος τον οποίον είχαν βάλει τότε οι επιτροπές αγώνα και που νομίζουμε ότι παραμένει σταθερά και σήμερα ο ίδιος, ήταν το να ξανά-αποκτήσουν τα νοσοκομεία δικούς τους, ΑΥΤΟΝΟΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ. Μέσα από την κατάργηση της αυτοτέλειας και αυτονομίας των οργανισμών περνούσε και περνάει και σήμερα, η μετατροπή τους σε κέντρα υγείας, η μείωση του κόστους στον τομέα υγείας και η μετάβαση και παράδοση της υγείας σαν δημόσιου αγαθού στους ιδιώτες. 

Προειδοποιούσαμε τότε, όπως και τώρα, ότι αυτό με βάση τον ήδη διαμορφωμένο υγειονομικό χάρτη στο Λασίθι, θα αυξήσει το κοινωνικό κόστος, όπως και το αύξησε, με τη συσσώρευση ασθενών στα νοσοκομεία του Ηρακλείου, αμφιβάλλαμε δε για το αν θα μείωνε το κόστος υγείας στον Νομό.  Πέντε χρόνια μετά την εφαρμογή των διασυνδεόμενων, καλέσαμε επανειλημμένα τους διάφορους εκφραστές των μνημονιακών κυβερνήσεων στην Υγεία, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία, να κάνουν μια μελέτη κόστους-οφέλους, ακόμα και με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά, και δεν τόλμησαν. Σήμερα καλέσαμε και καλούμε την κυβέρνηση της «Αριστεράς» του Τσίπρα να κάνει το ίδιο. Καμία απάντηση. 

Εδώ θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι σε δημόσιες τοποθετήσεις τους σε συνέλευσης του νοσοκομείου Σητείας, ο βουλευτής Λασιθίου του ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε ότι είναι βαθιά προβληματισμένος πάνω στο ζήτημα αυτό. Σε άλλη συνέλευση στη Σητεία, η διοικήτρια της ΥΠΕ δέχτηκε ότι χρειάζεται η μελέτη, ανέφερε όμως ότι χρειάζεται όμως μια γενικότερη μελέτη κατάρτισης του υγειονομικού χάρτη της χώρας. Αυτή την περιμένουμε εδώ  και δεκαετίες.  Ο ίδιος ο Υπουργός Υγείας, Α. Ξανθός, πάλι σε συνέλευση, αναφερόμενος στο ζήτημα αυτό και στη σύνδεσή του με τη μελέτη Λιαρόπουλου, όχι μόνο συμφώνησε, αλλά καταφέρθηκε προσωπικά κατά του Λιαρόπουλου, λέγοντας ότι σε τέτοιου φυράματος ανθρώπους ανέθεταν οι προκάτοχοί τους τις μελέτες. Όλα αυτά μας υποχρεώνουν να βάλουμε ξανά σαν κεντρικό, διεκδικητικό στόχο και να οικοδομήσουμε ένα νοσοκομειακό κίνημα στο Λασίθι για την ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ των Οργανισμών των νοσοκομείων, με οργανισμούς που να αποκρίνονται στις υγειονομικές ανάγκες σήμερα, αλλά και στις προοπτικές ανάπτυξης των περιοχών μας. 

Οι επιτροπές αγώνα, οι σύλλογοι εργαζομένων και οι επιτροπές υγείας στους Δήμους, πρέπει να συζητήσουν, να συνεργαστούν, να συντονίσουν, να χαράξουν δρόμους διεκδίκησης και πάλης, για να ξανακερδίσουμε αυτά που στον τομέα της Υγείας μάς έκλεψαν τα μνημόνια και οι κυβερνήσεις τους. 

Αν θέλουν, αν τολμούν, η κυβέρνηση, το Υπουργείο, η ΔΗΠΕ, τα διασυνδεόμενα, ας παρουσιάσουν μια μελέτη με το τι κόστισε κοινωνικά το μνημονιακό εγχείρημα των διασυνδεόμενων νοσοκομείων και τι στοίχισε σε οικονομικό επίπεδο. 

Αν δεν τολμούν, αν τα πράγματα είναι όπως εμείς τα περιγράφουμε, ας μας πουν γιατί συνεχίζουν να διατηρούν τα διασυνδεόμενα και δεν τα καταργούν με έναν απλό νόμο.

Για όσους συμμετείχαν στο παρελθόν, απογοητεύτηκαν και μένουν στη θέση του παρατηρητή μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες ή να βρεθούν ξαφνικά και από μόνες τους οι μαγικές λύσεις, τους θυμίζουμε τους στίχους από το τραγούδι του Σαββόπουλου
 «Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία, κι έρχεται η στιγμή για ν’αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’αφήσεις».

ΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΡΩΜΑΛΕΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟ ΛΑΣΙΘΙ
ΑΣ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
   
ΜΠΑΜΠΗΣ ΣΑΡΙΔΗΣ
ΣΗΤΕΙΑ 21-10-16     

Ένα σχόλιο για το άρθρο: Συμφωνώ στα περισσότερα από όσα αναφέρει ο συναγωνιστής Μπ. Σαρίδης στο άρθρο του, με ενόχλησε όμως πολύ το σημείο που αναφέρει   "οι τοπικές κοινωνίες απάντησαν με τη δημιουργία ενός μεγαλειώδους κινήματος υπεράσπισης των κεκτημένων τόσο στη Σητεία όσο και την Ιεράπετρα, πολύ λιγότερο στον Άγιο Νικόλαο, μια και στον Άγιο Νικόλαο πολλοί γοητεύτηκαν από το μεγαλοϊδεατισμό της δημιουργίας ενός υπερ-νοσοκομείου." Ίσως ο Μπάμπης να μην είναι καλά πληροφορημένος (δεν το νομίζω), ίσως όμως και να ενέδωσε στον πειρασμό να γράψει αυτό που ήθελε να γράψει και όχι την αλήθεια. Στον Άγιο Νικόλαο αναπτύχθηκε τα τελευταία 5 χρόνια ένα μεγάλο κίνημα υπεράσπισης της δημόσιας υγείας και του Νοσοκομείου, το οποίο μάλιστα δεν στηρίχτηκε σε εύκολες τοπικιστικές κορώνες, αλλά στις προσπάθειες των φορέων και σωματείων της περιοχής να ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία στα    θέματα δημ. υγείας. Μάλιστα, τον Οκτώβρη του 2014 στην πλατεία Αγ. Νικολάου έγινε μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση  για το Νοσοκομείο, που από πολλούς χαρακτηρίστηκε η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γίνει τα τελευταία 20 χρόνια στην πόλη. Είχε προηγηθεί μία μικρότερη συγκέντρωση το Μάρτιο του 2014 έξω από το δημαρχείο, ενώ το 2015 ακολούθησαν συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις γονέων για το πρόβλημα της παιδιατρικής κλινικής, το οποίο τελικά χάρη στους αγώνες που έγιναν, λύθηκε. Ακόμη είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον 8 κινητοποιήσεις ημερήσιου αποκλεισμού του ταμείου του Νοσοκομείου Αγ. Νικολάου (από το σύλλογο εργαζομένων και από κινήσεις πολιτών) ως διαμαρτυρία για το 5ευρω.    Επίσης υπήρξαν αμέτρητες συζητήσεις στο δημοτικό συμβούλιο Αγ. Νικολάου και σε συσκέψεις φορέων. και έκδοση ψηφισμάτων για τα θέματα του Νοσοκομείου και της δημόσιας υγείας.    Και βεβαίως δεν αναφέρομαι στις κινητοποιήσεις που έγιναν στο Νοσοκομείο (παραστάσεις διαμαρτυρίας στα γραφεία της διοίκησης, συγκεντρώσεις στην είσοδο κλπ) γιατί δεν αφορούν στο σύνολο της τοπικής κοινωνίας. Είναι πάντως άδικο για όσους μόχθησαν σε ένα δύσκολο πολιτικό περιβάλλον και κόντρα στους εύκολους τοπικισμούς άλλων, να πετύχουν να αναπτυχθεί στον Άγιο Νικόλαο ένα τόσο δυναμικό και μαζικό κίνημα  για την υπεράσπιση του Νοσοκομείου και των αγαθών τη δημ. υγείας, η προσπάθεια αυτή να απαξιώνεται μέσα από τις τρεις γραμμές ενός άρθρου, σε ευθεία αντίθεση με τα όσα έγιναν στην πραγματικότητα. Eπίσης ο ασυναγωνιστής Μπάμπη "ξεχνά" και το κίνημα υπεράσπισης του νοσοκομείου Νεάπολης που αναπτύχθηκε στην περιοχή με μεγάλες και πολύ επιτυχημένες συγκεντρώσεις που μάλιστα εν μέρει πέτυχαν το στόχο, δηλαδή το διαχωρισμό του Νοσοκομείου Νεάπολης ως ξεχωριστό ΝΠΔΔ, διασυνδεόμενο όμως με τα υπόλοιπα Νοσοκομεία του νομού.Γιώργος Μανουσάκης
                       
φωτογραφία από τη μεγάλη συγκέντρωση της 10ης Οκτώβρη 2014 για το Νοσοκομείο στην πλατεία Αγ. Νικολάου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου