Η Μεσόγειος σήμερα κινδυνεύει να γίνει νεκροταφείο προσφύγων - Ας μην αφήσουμε την κοινωνία να γίνει νεκροταφείο ανθρωπιάς

Άγιος Νικόλαος 30/9/2015
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο εκφωνητής του δελτίου ειδήσεων ανακοινώνει ότι σε ακρογιαλιά της Λέσβου βρέθηκαν νεκροί μια μάνα αγκαλιά με ένα παιδί. Πόσα τέτοια δράματα δεν είδαν οι κάτοικοι των ακριτικών περιοχών της χώρας μας φέτος! Αν οι κυβερνήσεις της Ευρώπης θεωρούν αυτά τα περιστατικά απλά «αριθμητικές απώλειες» οι λαοί της Ευρώπης όπως ο Ελληνικός που γνωρίζει τι σημαίνει προσφυγιά έχοντας εκτοπιστεί βίαια από τις εστίες του το 1923 πρέπει να δώσει ένα μάθημα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Αυτή τη στιγμή οι Σύριοι πρόσφυγες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Ο πόλεμος καθιστά τη φυγή πιο ασφαλή από την παραμονή.

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,

εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία

τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις

ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη

οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα

με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους πρέπει να καταλάβεις

ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα

εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά

κανένας δεν καίει τις παλάμες του

κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια

κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού

τρώγοντας εφημερίδες

εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει

σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι…». 

Ποίημα της Κενυάτισσας ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ

Έχουμε υποχρέωση ειδικά απέναντι στους Σύριους γιατί τουλάχιστον 17.000 Έλληνες της Μικράς Ασίας ζήτησαν στη Συρία καταφύγιο, όπως αναφέρει ο Onur Yildirim, στο «Diplomacy and Displacement: Reconsidering the Turco-Greek Exchange of Populations, 1922-1934».

Δεν είναι μόνο όμως ζήτημα ανταπόδοσης. Είναι κυρίως θέμα ανθρωπιάς! Χθες κυνηγημένοι ήταν οι Έλληνες, σήμερα οι Σύριοι, αύριο θα είναι κάποιος άλλος λαός όσο επικρατεί το εκμεταλλευτικό μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας. 

Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ!
 Και πίσω από τη λέξη «πρόσφυγας» εμείς και τα παιδιά μας πρέπει να βλέπουμε τον ΑΝΘΡΩΠΟ.

Η Μεσόγειος σήμερα κινδυνεύει να γίνει νεκροταφείο προσφύγων. 

Ας μην αφήσουμε την κοινωνία να γίνει νεκροταφείο ανθρωπιάς.

 Όσες ανθρώπινες ζωές χάνονται, όσοι άνθρωποι κινδυνεύουν ή εξευτελίζονται στα σύνορα της κεντρικής Ευρώπης τόσες ανθρώπινες συνειδήσεις θα έπρεπε να αφυπνίζονται. Και αφυπνίζονται. Καθημερινά σε όλη την Ευρώπη, σε όλη την Ελλάδα. Στο Τορίνο μέχρι και οι άστεγοι μάζεψαν χρήματα. Στην Ελλάδα μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται οι εθελοντικές οργανώσεις αλληλεγγύης. Έτσι κι εμείς δεν είμαστε παρά άνθρωποι που ευαισθητοποιήθηκαν από το ανθρώπινο δράμα που λέγεται προσφυγικό και είπαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να προσφέρουμε στους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται ό,τι μπορούμε. Θα είμαστε εδώ να κάνουμε το ίδιο αν άλλοι συνάνθρωποί μας το χρειαστούν. Η διοργάνωση εκδηλώσεων όπως Η Ημέρα Αγάπης από την Πολιτιστική Ομάδα Καθηγητών, η στήριξη και λειτουργία του Κοινωνικού Ιατρείου είναι παραδείγματα που το αποδεικνύουν. Για αυτό φτιάξαμε την Αχτίδα Αλληλέγγυων Πολιτών και είμαστε διατεθειμένοι να συνεργαστούμε με όποιον φορέα ή όποιον πολίτη το επιθυμεί.

 Θα θέλαμε επίσης να διαβεβαιώσουμε τους πολίτες του Αγίου Νικολάου ότι η βοήθεια που θα μαζευτεί θα καταλήξει στον προορισμό της. Είναι μια μικρή βοήθεια σε είδη πρώτης ανάγκης και θα σταλούν στην Ομάδα Εθελοντών Κιλκίς/Θεσσαλονίκης-Σύριοι Πρόσφυγες που είναι καθημερινά στα σύνορα (Ειδομένη) προσφέροντας κατά το πέρασμα των προσφύγων αδιάβροχα και μικρή υλική ανακούφιση στο μακρύ ταξίδι τους που γίνεται συχνά σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Άννα Μάμου,
εκ μέρους της Πολιτιστικής Ομάδας Καθηγητών Αγίου Νικολάου-ΕΛΜΕ ΛΑΣΙΘΊΟΥ