Ομιλία του βουλευτή Ρεθύμνου και υπεύθυνου Υγείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέα Ξανθού στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό του 2015
«Δύο εισαγωγικές παρατηρήσεις:
Δεν υπάρχει έξοδος από το Μνημόνιο αλλά εδραίωση του, με συνέχιση της εσωτερικής υποτίμησης, της λιτότητας και των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες. Δεν υπάρχει success story, δεν υπάρχει βελτίωση ούτε στην πραγματική οικονομία ούτε στην πραγματική κοινωνία, ούτε φυσικά στην Υγεία, αλλά συνεχής ενδοτικότητα στις πιέσεις της τρόικας να υλοποιηθούν τα συμφωνημένα και να ολοκληρωθεί η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική σταθερότητα σε συνθήκες κοινωνικής κατάρρευσης, φτωχοποίησης, ανέχειας και αναξιοπρέπειας, αυξανόμενης αποστροφής προς τα κόμματα, το πολιτικό σύστημα και δυστυχώς την Πολιτική. Πολύ ενδεικτική είναι η συνεχιζόμενη πολιτική ρευστότητα και η «κομματογένεση» της περιόδου που διανύουμε.
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ που ήταν παρέμβαση τομή στις πολιτικές εξελίξεις και δρομολόγησε την οριστική ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα, έχει ως πρώτη προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ο χώρος της Υγείας έχει σημαντική συνεισφορά σ’ αυτή την κρίση και αποτελεί για τον ΣΥΡΙΖΑ κρίσιμο πεδίο επειγουσών παρεμβάσεων άμεσης κάλυψης υγειονομικών αναγκών, άρσης αποκλεισμών και στήριξης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Ότι και να λέει η κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας, το πρόβλημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στη χώρα έχει επιδεινωθεί και αποτελεί μείζον ζήτημα καθημερινής ανασφάλειας και ευαλωτότητας των ανθρώπων.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι -παρά τη σωρευτική μνημονιακή μείωση των δαπανών πάνω από 50% η οποία συνεχίζεται και με τον προϋπολογισμό του 2015- το Σύστημα Υγείας αντέχει και ότι η ποιότητα των υπηρεσιών δεν έχει επηρεαστεί. Αυτό μοιάζει λίγο με τον ισχυρισμό ότι το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Η αλήθεια είναι ότι το ΕΣΥ κρατιέται ακόμα όρθιο χάρις στο φιλότιμο και την υπερπροσπάθεια των λιγοστών και κουρασμένων πια εργαζομένων του. Και ότι οι περικοπές πόρων και προσωπικού επειδή τεκμηριωμένα οδηγούν σε χειρότερη φροντίδα υγείας, επηρεάζουν αρνητικά τα υγειονομικά standards, ιδιωτικοποιούν περισσότερο το Σύστημα Υγείας και αυξάνουν μακροπρόθεσμα το κόστος περίθαλψης.
Η μείωση των δημοσίων δαπανών υγείας συνεχίζεται ακάθεκτη και το 2015 (-11%). Με βάση το ΑΕΠ, τα ποσοστά που διαθέτει το Κράτος για την Υγεία μειώνονται από 2,92% το 2013 σε 2,63% το 2014 και 2,26% το 2015. Οι ασφαλιστικές εισφορές που καταρρέουν λόγω της ανεργίας δεν επιτρέπουν στα Ταμεία να συνεισφέρουν περισσότερα από 2% του ΑΕΠ. Έτσι, ακόμα και συστημικοί οικονομολόγοι υγείας όπως ο κ. Λιαρόπουλος, εκτιμούν ότι η συνολική δημόσια δαπάνη θα φτάσει το 4,3% του ΑΕΠ στην καλύτερη περίπτωση, όταν ο μνημονιακός στόχος ήταν να μείνει κάτω από το 6% και ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι στο 7-7,5%. Τέτοια ποσοστά δεν υπάρχουν πουθενά στον «πολιτισμένο κόσμο», κινούνται σε τριτοκοσμικά επίπεδα και θέτουν τα υγειονομικά δεδομένα της χώρας, την δημόσια υγεία, την κοινωνική συνοχή και τη Δημοκρατία σε διακινδύνευση. Το Μνημόνιο έχει ήδη βλάψει σοβαρά και άνισα, δηλαδή ταξικά, την Υγεία των πολιτών. Η περικοπή δημόσιων δαπανών συντηρεί ένα φαύλο κύκλο ελλείψεων (προσωπικού, εξοπλισμού, υλικών) και ανεπαρκειών στο ΕΣΥ, που διευρύνει τις ακάλυπτες ανάγκες και άρα την αγορά υπηρεσιών από ιδιώτες παρόχους (με κυριαρχία των επιχειρηματικών ομίλων) και αυτή με τη σειρά της ευνοεί την προκλητή ζήτηση, την αύξηση των δαπανών (χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαγνωστική δαπάνη), τις νέες οριζόντιες περικοπές και την μετακύλιση του κόστους στους πολίτες με δυσβάστακτες ιδιωτικές πληρωμές ή παραπληρωμές.
Γι’ αυτό για μας είναι πολιτική υποκρισία να μιλάς για σπατάλη, όταν η προκλητή ζήτηση και η κερδοσκοπία είναι στο DNA της ιδιωτικοποιημένης Υγείας που υπερασπίζεσαι και προωθείς, όταν έχεις απελευθερώσει την εγκατάσταση νέων αξονικών και μαγνητικών τομογράφων και την αδειοδότηση αιμοληπτηρίων που ενισχύουν τα μεγάλα διαγνωστικά κέντρα. Και είναι πολιτική απάτη να μιλάς για έξοδο από το Μνημόνιο όταν η λογική του στην Υγεία (λιτότητα, περικοπές, επιχειρηματική μετάλλαξη του δημόσιου νοσοκομείου, αυξημένη οικονομική επιβάρυνση ασθενή κλπ) διαιωνίζεται. Το Υπουργείο Υγείας έχει ταυτίσει τον αναγκαίο έλεγχο στις δαπάνες υγείας με τα εμπόδια στην πρόσβαση των πολιτών στην περίθαλψη και στο φάρμακο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι πολίτες να εγκαταλείπουν τη φροντίδα της υγείας τους ή να αδυνατούν να καλύψουν ζωτικές υγειονομικές τους ανάγκες. Η κοινωνική βαρβαρότητα της υγειονομικής φτώχειας συνεχίζεται, τα κοινωνικά ιατρεία-φαρμακεία εξακολουθούν να έχουν αμείωτη ζήτηση, η απόγνωση και η ανασφάλεια των φτωχών ανθρώπων όταν έχουν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας μας προσβάλλει την αξιοπρέπεια όλων.
Αποτελεί πολιτική απάτη να λες ότι έχεις καλύψει πλήρως τους ανασφάλιστους και να μην έχεις λύσει ούτε το πρόβλημα του εμβολιασμού του ανασφάλιστου παιδικού πληθυσμού. Αποτελεί εμπαιγμό προς τους ανθρώπους που βρέθηκαν ανοχύρωτοι μπροστά στην αρρώστια και ένα μέρος τους κάλυψε στοιχειωδώς τις ανάγκες του από τα κοινωνικά ιατρεία και την ευαισθησία των εργαζομένων του ΕΣΥ, να εξακολουθείς να μην διασφαλίσεις καμιά χρηματοδοτική και λειτουργική προϋπόθεση για να εφαρμοστούν οι ΚΥΑ για τους ανασφάλιστους. Πώς για παράδειγμα θα καλυφθούν με επάρκεια όλοι ανασφάλιστοι για ΠΦΥ, φάρμακα και νοσηλεία (οι εργαστηριακές εξετάσεις είναι ούτως ή άλλως εκτός συζήτησης) όταν στον προϋπολογισμό του 2015 μειώνεται η κρατική (δηλαδή η εγγυημένη) επιχορήγηση προς τον ΕΟΠΥΥ (-107 εκ.ευρώ, ποσοστό 17%) και προς τα νοσοκομεία (-432 εκ. ευρώ, ποσοστό 22,8%), όταν μειώνονται οι παροχές ασθένειας του ΕΟΠΥΥ (-354 εκ. ευρώ, ποσοστό 21,8%) και όταν αντί για επιπλέον 340 εκ. ευρώ για τα φάρμακα των ανασφάλιστων (όπως είχε προσδιορίσει ο Υπουργός Υγείας) προστίθενται μόνο 70 εκ. ευρώ στη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη;
Αποτελεί επίσης πολιτικό εμπαιγμό παλαιοκομματικής κοπής να εξαγγέλλεις σε προεκλογικό χρόνο χιλιάδες προσλήψεις χωρίς το ανάλογο αντίκρισμα στον προϋπολογισμό. Το πολύ-πολύ να γίνουν κάποιες οριακές προσλήψεις προσωπικού, κυρίως επικουρικού και να υλοποιηθούν προγράμματα κοινωφελούς εργασίας 5μηνης διάρκειας, οι οποίες ούτε κατά διάνοια μπορούν να καλύψουν τα τεράστια κενά που αναδείχθηκαν πρόσφατα στο «Χάρτη Ελλείψεων των Νοσοκομείων» της ΟΕΝΓΕ.
Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι στον προϋπολογισμό του 2015 δεν υπάρχει ούτε 1 ευρώ για την εκκαθάριση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του ΕΟΠΥΥ και των νοσοκομείων, τη στιγμή που μόνο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των νοσοκομείων στις 31/8/2014 ήταν με βάση το ΕSYnet 786 εκ. ευρώ. Είναι απλώς μαγείρεμα για το πρωτογενές πλεόνασμα ή πρόκειται για πολιτική επιλογή «κρυψίματος κάτω από το χαλί» και μετάθεσης της ευθύνης για τη ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων στην αυριανή κυβέρνηση;
Τέλος, η εικόνα από τον προϋπολογισμό δαπανών για την ΠΦΥ και το ΠΕΔΥ είναι τραγική και σε καμιά περίπτωση δεν διασφαλίζει στοιχειωδώς τη λειτουργία των δομών και των εργαστηρίων τους.
Το συμπέρασμα είναι ότι με τον προϋπολογισμό που συζητάμε τα εμπόδια στην πρόσβαση των ανασφάλιστων στην περίθαλψη θα παραμείνουν, η υγειονομική ανισότητα θα διαιωνίζεται, οι ασφαλισμένοι θα λαμβάνουν χειρότερες (ποσοτικά και ποιοτικά) υπηρεσίες υγείας, θα επιβαρύνονται οικονομικά και θα μετατρέπονται και αυτοί σε λειτουργικά ανασφάλιστους. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα η πολιτική βούληση για να λυθεί αποτελεσματικά αυτό το μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Ο λόγος δεν είναι ότι στην κυβέρνηση υπάρχουν κακοί άνθρωποι χωρίς αισθήματα και ευαισθησίες. Ο πολιτικός λόγος είναι ότι δεν πιστεύουν στην ισότητα, ούτε στην οικονομία, ούτε στην κοινωνία και φυσικά ούτε στην υγεία. Θεωρούν την ανισότητα αναπόφευκτη παρενέργεια της ελεύθερης οικονομίας και του ανταγωνισμού και ότι το Κράτος οφείλει να ρυθμίζει την αγορά και όχι να εγγυάται την ισότιμη πρόσβαση όλων των ανθρώπων στα θεμελιώδη κοινωνικά αγαθά όπως η Υγεία. Ξέρουν πολύ καλά στην κυβέρνηση ότι η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, η καθολικότητα και η ισότητα στην Υγεία είναι ένα προοδευτικό πρόταγμα, είναι στοιχείο της ιδεολογικής ταυτότητας της Αριστεράς και ακριβώς γι’ αυτό το απεχθάνονται και δεν μπορούν να το υπερασπιστούν. Η κοινωνική ευαισθησία δεν είναι προσωπικό αλλά πολιτικό ζήτημα. Απαιτεί «μεροληψία» υπέρ των αδύναμων, του κόσμου της εργασίας, των συλλογικών αγαθών, του Δημόσιου Συστήματος Υγείας.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αποδεκτή η ανισότητα στην Υγεία, η διαφορετική μεταχείριση των ανθρώπων την ώρα της ανάγκης και του κινδύνου για τη ζωή. Οι προγραμματικές μας δεσμεύσεις στη ΔΕΘ επικεντρώνονται στα μέτρα άμεσης ανακούφισης της κοινωνίας στον τομέα της Υγείας, τα οποία είναι επιβεβλημένα για να αντιμετωπιστεί δραστικά η «υγειονομική φτώχεια» και τα οποία σε καμιά περίπτωση δεν συναρτώνται από τη διαδικασία διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν:
Την καθολική και δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στις δημόσιες δομές υγείας.
Την ανακούφιση των ασφαλισμένων, με κατάργηση των μνημονιακών «χαρατσιών» (5 ευρώ για τα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία των Νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας-1 ευρώ ανά συνταγή για την αγορά φαρμάκων) και άμεση μείωση της συμμετοχής των ασθενών στο κόστος φαρμάκων, με επαναφορά σε μηδενικό ποσοστό των χρόνιων νοσημάτων και -ειδικά γι’ αυτή την περίοδο της ανθρωπιστικής κρίσης- των πολιτών που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Για να υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα απαιτείται, πέραν της εγγυημένης πρόσθετης χρηματοδότησης των 350 εκ. ευρώ που έχουμε προϋπολογίσει, μια σοβαρή ενίσχυση του ΕΣΥ με ανθρώπινο δυναμικό για να μπορέσουν τα δημόσια νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας και οι δομές της ΠΦΥ να αντέξουν στην αυξημένη ζήτηση που συνεπάγεται η καθολική κάλυψη των ανασφάλιστων. Κρίσιμος όρος επίσης είναι ο αναπροσανατολισμός δημόσιων πόρων από τον κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό τομέα στις δημόσιες δομές.
Το αντίπαλο σχέδιο στο νεοφιλελεύθερο know how που «σερβίρει» η task force στην κυβέρνηση δεν είναι η υπεράσπιση ενός σπάταλου, ανεξέλεγκτου, διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού Συστήματος Υγείας. Δεν υπερασπιζόμαστε το ΕΣΥ του χθες αλλά οφείλουμε να διαφυλάξουμε τον κοινωνικό του ρόλο και το δικαιωματικό του «πυρήνα» που σήμερα έχουν αναιρεθεί. Αναφερόμαστε σε ένα νέο ΕΣΥ χωρίς τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες του παρελθόντος, που διευρύνει το δημόσιο χώρο στην Υγεία και περιορίζει την αγορά, που έχει πιο δημοκρατική και συμμετοχική διοίκηση και νέους θεσμούς κοινωνικού ελέγχου, που μεταφέρει το «κέντρο βάρους» του στην ΠΦΥ, τον οικογενειακό γιατρό και την πρόληψη, που αναπροσανατολίζει δημόσιους πόρους από τον κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό τομέα στις δημόσιες δομές, ενισχύοντας προνομιακά τον τομέα της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, Εργαστηριακής Διάγνωσης, Εξειδικευμένης Θεραπείας, Μαιευτικής και Αποκατάστασης που σήμερα είναι στην πλειοψηφία του ιδιωτικοποιημένος.
Για να προχωρήσει ένα τέτοιο σχέδιο μετασχηματισμού στην Υγεία θα χρειαστεί -πέρα από την αναγκαία αναδιανομή του πλούτου και την εγγυημένη χρηματοδότηση από τη γενική φορολογία- η ενεργός συμβολή και στήριξη από τις υγιείς, έντιμες και αξιόπιστες δυνάμεις του ΕΣΥ και του υγειονομικού κόσμου, καθώς και η εδραίωση ενός άλλου εργασιακού και κοινωνικού ήθους στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Το πιο κρίσιμο όμως ζήτημα σήμερα, πέραν των προγραμμάτων και των εξαγγελιών, είναι η πολιτική αξιοπιστία. Ποιοι δηλαδή μπορούν να εγγυηθούν την επιβίωση και την αναδιοργάνωση σε νέες βάσεις της δημόσιας περίθαλψης; Ποιοι μπορούν να εξασφαλίσουν μια νέα δεσμευτική κοινωνική συμφωνία ανάμεσα στο Κράτος, τους υγειονομικούς, τους προμηθευτές και τους παρόχους, με νέους κανόνες και προτεραιότητες υπέρ του Δημοσίου, αλλά και με σεβασμό στους διακριτούς και συμπληρωματικούς ρόλους, στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις καθενός; Ποιοι έχουν το πολιτικό πλεονέκτημα να διαπραγματευτούν μια βιώσιμη λύση για το χρέος της χώρας και την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας;
Επειδή λοιπόν στη χώρα βιώνουμε σήμερα μια διπλή χρεωκοπία, και της μνημονιακής και πολιτικής αλλά και του πολιτικού συστήματος, επειδή ζούμε μια τρομερή κρίση πολιτικής εκπροσώπησης και ανυποληψίας των δημοκρατικών θεσμών, αυτό που πάνω απ’ όλα χρειάζεται είναι η αξιοπιστία και στο πρόγραμμα και στα πρόσωπα και στον τρόπο διακυβέρνησης.
Γι’ αυτό και η μόνη δημοκρατική πολιτική διέξοδος σήμερα είναι εκλογές και κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εγγυηθεί μια αξιόπιστη απάντηση στα κρίσιμα κοινωνικά αιτήματα: Ανακούφιση, ανακατανομή βαρών, αποκατάσταση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, επανεκκίνηση της οικονομίας, στήριξη της απασχόλησης, δικαιοσύνη και άλλο πολιτικό ήθος».
Αναδημοσίευση από τη σελίδα cretalive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου