Η κυβέρνηση δολοφονεί τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες

του Χριστόδουλου Δολαψάκη, ειδικευόμενου Παθολογίας

"Στέκω πλάι στους συκοφαντημένους ανθρώπους του υποκόσμου, όπως στέκω πλάι σε κάθε λογής καρπαζοεισπράκτορα।
Αγαπώ τα τσογλάνια και τους κλέφτες και τις πουτάνες και τους χασικλήδες γιατί μάχονται κάθε μορφή Εξουσίας.
Και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην Αστυνομία, κόντρα στον Ποινικό Νόμο, κόντρα στο Ποινικό Μητρώο, κόντρα στην απαίσια Ηθική των Μικροαστών, κόντρα στον φλογερό Εαυτό τους."
Ηλίας Πετρόπουλος

Είδηση πρώτη: Το υπουργείο Εργασίας εξέδωσε πριν λίγες μέρες απόφαση η οποία καθορίζει τα ποσοστά αναπηρίας των διαφόρων παθήσεων και ασθενειών (http://www.ygeianet.gr/box/cal/26578.pdf) . Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση, οι ασθενείς με HIV κατατάσσονται σε 3 κατηγορίες αναλόγως του αριθμού των CD4 κυττάρων. Μόνο η τελευταία κατηγορία έχει ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω, με αποτέλεσμα -όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ACT UP ΔΡΑΣΕ HELLAS (http://www.ygeianet.gr/box/cal/26577.pdf) που δραστηριοποιείται επί σειρά ετών στην αντιμετώπιση της νόσου - να διακόπτεται η χορήγηση του επιδόματος πρόνοιας στους ασθενείς με HIV με μόνο κριτήριο τη σταδιοποίηση του νοσήματος.
Είδηση δεύτερη: Στις 22 Νοεμβρίου, με αφορμή το 23ο Πανελλήνιο Συνέδριο για το AIDS, ο υπουργός υγείας Ανδρέας Λοβέρδος χαρακτήρισε «υγειονομική βόμβα» τους 600 παράνομους οίκους ανοχής, ενώ έστειλε μήνυμα στους «κυρίους», όπως τους χαρακτήρισε, που προτιμούν την αδήλωτη πορνεία να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί ώστε να μη μεταφέρουν την ασθένεια στο σπίτι και στην οικογένειά τους।
Είδηση τρίτη: Οι περικοπές των δαπανών για την ψυχική υγεία κατά 45% το τρέχον έτος έχουν ως αποτέλεσμα 4 ψυχιατρικές δομές να έχουν ήδη διακόψει τη λειτουργία τους, οι προμηθευτές να μην χορηγούν τρόφιμα και φαρμακευτικό υλικό επί πιστώσει και οι εργαζόμενοι στις δομές να παραμένουν απλήρωτοι.
Είδηση τέταρτη: Το υπουργείο υγείας αποφάσισε την περικοπή κατά 40-80% των συντάξεων των ασθενών που διαμένουν μόνιμα σε ψυχιατρεία, οικοτροφεία και ξενώνες. «Ο Ανδρέας Λοβέρδος θα περάσει στην ιστορία σαν ο υπουργός που έκοψε την τυρόπιτα στους ψυχικά ασθενείς» δήλωσε μέλος του Δ.Σ. των εργαζομένων στο Δρομοκαϊτειο τον Αύγουστο του 2011.
Είδηση πέμπτη: Η κρατική επιχορήγηση για τα «στεγνά» προγράμματα του ΚΕΘΕΑ μειώθηκε κατά 50%. Στις 26 Σεπτεμβρίου έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας των μελών των θεραπευτικών κοινοτήτων του ΚΕΘΕΑ έξω από το υπουργείο υγείας, όπου σχηματίζοντας τη γνωστή ανθρώπινη αλυσίδα φώναζαν δυνατά ο καθένας με τη σειρά του (http://news247.gr/ellada/eidiseis/kraygh_agwnias_apo_to_kethea.1385142.html)
Οι ειδήσεις αυτές τις περισσότερες φορές περνούν στα «ψιλά» των εφημερίδων, το πολύ πολύ να γραφτούν σε ένα μονόστηλο, το οποίο χάνεται μέσα στην καταιγίδα των απάνθρωπων ρυθμίσεων και μέτρων που ανακοινώνονται σχεδόν κάθε μέρα. Άλλωστε αφορούν «της γης τους κολασμένους»: ψυχικά ασθενείς, χρήστες ναρκωτικών, ομοφυλόφιλους, πόρνες… Αυτούς τους ανθρώπους που η μέση κοινωνική συνείδηση τους έχει καταδικάσει ήδη ως εγκληματίες, που τους θεωρεί μη-φυσιολογικούς και επικίνδυνους.
Ανέκαθεν η πολιτική εξουσία θεωρούσε τους ανθρώπους αυτών των κατηγοριών ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας ή ακριβέστερα ως «μη πολίτες». Αγκαλιά με τη δικαστική εξουσία, κατασκεύαζε φυλακές και ψυχιατρεία για να τους «κρύψει», για να τους στερήσει κάθε κοινωνικό δικαίωμα και να τους στιγματίσει. Χρειάστηκαν σκληρές προσπάθειες για να κατορθώσουν αυτοί οι άνθρωποι να απολαμβάνουν μία ελάχιστη βοήθεια και υποστήριξη από το «κοινωνικό κράτος» και κυρίως για να καταρριφθούν κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις.
Σήμερα είμαστε και πάλι μάρτυρες ενός κοινωνικού δαρβινισμού, ο οποίος όχι μόνο εκφράζεται στον δημόσιο λόγο των πολιτικών, αλλά και θεσπίζεται νομικά. Η ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα αυτών των ομάδων είναι ακόμα χειρότερη από τα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνονται ενάντια στον υπόλοιπο πληθυσμό.
Η επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας είναι μια άγρια και νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία πραγματοποιείται κατ’εντολήν των αφεντικών σε ΕΕ και ΔΝΤ. Όμως η καταδίκη σε ουσιαστικό θάνατο των χιλιάδων ψυχικά ασθενών, των χρηστών ναρκωτικών, των ασθενών με AIDS φανερώνει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ και ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ. Έχουμε να κάνουμε με υπουργούς ΦΑΣΙΣΤΕΣ (άλλωστε και τα τυπικά προσχήματα έχουν εκλείψει με τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση) και ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ.
Η πολιτική αυτή είναι φασιστική διότι προσπαθεί να στηριχθεί ιδεολογικά στις πιο κτηνώδεις και απάνθρωπες αντιλήψεις που εξακολουθούν δυστυχώς να είναι ριζωμένες στο κοινωνικό σύνολο. Οι ίδιοι πολιτικοί που κόβουν την χρηματοδότηση του ΚΕΘΕΑ είναι αυτοί που κάνουν τα στραβά μάτια στην διακίνηση και την εμπορία ναρκωτικών και καταδικάζουν ως εγκληματίες τους χρήστες τους. Είναι ο ίδιος υπουργός «υγείας» που χαιρετίζει τις εργασίες του συνεδρίου για το AIDS και μετά κόβει το επίδομα πρόνοιας από τους ασθενείς με HIV. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που απομακρύνουν τις δομές απεξάρτησης από τις γειτονίες της Αθήνας γιατί «δίπλα παίζουν παιδιά»… Είναι οι ίδιοι που από τη μία θριαμβολογούσαν για «αποασυλοποίηση» και από την άλλη κόβουν τις συντάξεις των ψυχικά ασθενών.
Όταν λαμβάνεις τέτοια μέτρα εναντίων αυτών των κοινωνικών ομάδων, ξέρεις πολύ καλά ότι τους οδηγείς είτε στον φυσικό είτε στον ουσιαστικό θάνατο. Γι’αυτό το λόγο αυτή η πολιτική είναι και δολοφονική. Είναι η ίδια πολιτική που προστάζει να μην έχεις ρεύμα εάν δεν μπορείς να πληρώσεις φόρους.
Ο αντιθετικός λόγος απέναντι στη δολοφονία αυτών των κοινωνικών ομάδων είναι προφανές ότι δεν μπορεί πλέον να είναι στείρα συνδικαλιστικός ή «πολιτικός» με την κλασική έννοια του όρου.
Εξαιτίας του επαγγέλματός τους, οι γιατροί θα όφειλαν να καταγγείλουν με όλους τους τόνους και να αποκαλύψουν σε ολόκληρη την κοινωνία αυτό που συμβαίνει όλον αυτόν τον καιρό. Δυστυχώς όμως η ΚΑΤΑΝΤΙΑ του ιατρικού χώρου είναι τέτοια, που ουσιαστικά η σιωπή γύρω από αυτά τα ζητήματα είναι συνενοχή σε μια δολοφονική πολιτική.
Επιστημονικά δεδομένα υπάρχουν και είναι γνωστά. Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011 υπήρξε μεγάλη αύξηση των κρουσμάτων HIV ιδιαίτερα μεταξύ των χρηστών ενδοφλέβιων ουσιών (http://www.hivaids.gr/pliroforisi/epidiomiologiko2011.pdf) . Η δραματική επιδείνωση των όρων ζωής οδηγεί πάρα πολλούς ασθενείς με AIDS που απολύονται ή διώκονται από τη δουλειά τους, να διακόπτουν τη θεραπεία τους ώστε να επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας τους για να λάβουν το πενιχρό προνοιακό επίδομα! (http://www.ygeianet.gr/box/cal/26577.pdf) , ενώ παρατηρείται το φαινόμενο εκούσιας μετάδοσης του ιού για τη λήψη προνοιακού επιδόματος! (http://www.ygeianet.gr/keimeno.php?id=26354). Ταυτόχρονα παρατηρείται αύξηση των ψυχικά πασχόντων, των ατόμων που ζητούν ψυχιατρική βοήθεια και των αυτοκτονιών. (http://epianalysis.wordpress.com/2011/10/21/greece/)
Αυτά τα δεδομένα στα χέρια μιας ιατρικής κοινότητας που πραγματικά θα αντιλαμβανόταν την ευθύνη του ρόλου της, θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν στην ελληνική κοινωνία σαν μια κραυγή αγωνίας και όχι σαν επιδημιολογικές παρατηρήσεις. Θα έπρεπε να αποτελέσουν την αφορμή για μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης και καταγγελίας μιας δολοφονικής πολιτικής. Η κατοχική ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά καταδικάζει τους μη έχοντες σε θάνατο και αυτό οι γιατροί το γνωρίζουν καλύτερα από όλους. Ταυτόχρονα, όλες οι δυνάμεις θα έπρεπε να δωθούν σε δημιουργία και υποστήριξη δομών κοινωνικής βοήθειας στις κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη.
Αντί να διοργανώνονται συνέδρια και να προσκαλούνται οι νεκροθάφτες του συστήματος υγείας, θα έπρεπε οι γιατροί να κηρύξουν τον πόλεμο ενάντια σε μια πολιτική δολοφονική.
Αυτό το καθήκον δεν αφορά πια τους ολίγους τυχόν συνειδητοποιημένους αριστερούς συνδικαλιστές που –με καλές προθέσεις- εκδίδουν ανακοινώσεις. Αφορά όλους τους γιατρούς –εκτός φυσικά από αυτούς που ήδη εδώ και πολλά χρόνια έχουν ξεπουληθεί και πίσω από την επιστημονική τους επάρκεια κρύβουν τα στενά δεσμά τους με την εκάστοτε εξουσία. Η μεγαλύτερη προσφορά που μπορεί να κάνει σήμερα ένας καλός, καταρτισμένος γιατρός δεν είναι απλώς να κάνει καλά τη δουλειά του χωρίς ατιμίες, αλλά να δώσει όλες του τις δυνάμεις για να ανατρέψει την πολιτική που εφαρμόζεται.