του Μιχάλη Σταυρακάκη
Μια πληροφοριακή ή καθοδηγητική πινακίδα πάντα κάτι προσφέρει σε όποιον τη βλέπει. Συνήθως, με το προσπέρασμα της την έχουμε ξεχάσει, αφού αντλήσαμε την ωφέλεια που μας προσέφερε. Χθες πρόσεξα μια νέα φωτεινή επιγραφή , που αντικατέστησε εκείνη που βρισκόταν στην οροφή του Νοσοκομείου και έγραφε: Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου.
Η νέα πινακίδα έγραφε: ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ.
Η πινακίδα αυτή και μόνο, μου διέγειρε το ενδιαφέρον, μου ενεργοποίησε τη σκέψη, την κρίση, τη λογική . Επανήλθαν ταχύτατα, σαν κινηματογραφική ταινία, από την αποθηκευμένη μνήμη, διαχρονικές συζητήσεις, αιτήματα, διεκδικήσεις, ρήξεις και συμφωνίες ή διαφωνίες, ατόμων, Πολιτών ή Παραγόντων, ομάδων, πόλεων και επαρχιών, που είχαν και έχουν σχέση με την Υγεία, σε ολόκληρο το Νομό μας.
Προβληματίστηκα στο αν η πινακίδα αυτή περικλείει ουσιαστικά αυτό που δηλώνει. Σκέφτηκα αν ο κάθε Λασιθιώτης που τη βλέπει, χαίρεται ή ασφυκτιά.
Η πινακίδα αυτή πρέπει να προβληματίσει όλους μας, τους Λασιθιώτες.
Η ζοφερή πραγματικότητα της οικονομίας δεν μας επιτρέπει να κάνουμε όνειρα, για πολύν καιρό. 4 Πλήρη Νοσοκομεία, όπως τα εννοεί ο Λασιθιώτης Πολίτης, δεν πρόκειται να λειτουργήσουν ποτέ στο Λασίθι. Το γνωρίζουμε όλοι, αλλά διανθίζουμε την κατάντια μας… με ελπίδα. Όλοι μας επιζητούμε-επιδιώκουμε παροχή υψηλών υπηρεσιών Υγείας. Για εμάς, για τους άλλους, για όλους μας. Πώς; Με κλειστές Κλινικές; με συνεπτυγμένες 2-3 Κλινικές σε μια; με αδυναμία να υπάρχει στο Νομό ένα Εφημερεύον Νοσοκομείο κάθε μέρα; Με καθημερινές διακομιδές στο Ηράκλειο; Αυτή η πραγματικότητα οδηγεί όλους μας στα Νοσοκομεία του Ηρακλείου, χάνοντας ημέρες, χρήματα, και πολλές φορές και τη ζωή μας.