Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, όπως και αν αυτός εκδηλώνεται, είναι πασιφανές ότι δεν υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων αλλά κυρίως επιδιώκει να προωθήσει αντεργατικά μέτρα και πολιτικές.
Οι εκφραστές του βεβαίως, σε αρκετές περιπτώσεις σφιχταγκαλιάζονται και με την κυβερνητική εξουσία με στόχο την συνδικαλιστική τους αναπαραγωγή ή σε άλλες περιπτώσεις αναρριχώνται μέσα από ρουσφέτια και αναξιοκρατία στον κρατικό μηχανισμό. Ταυτόχρονα, διαμορφώνουν ένα ιδεολογικό περιτύλιγμα για να δικαιολογήσουν τις πρακτικές που ακολουθούν.
Στον τομέα αυτό διέπρεψαν στο παρελθόν συνδικαλιστικές δυνάμεις που συνδέονταν με τα κόμματα του νεοφιλελεύθερου τόξου (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), γεγονός που έχει δημιουργήσει μια γενική απαξίωση και απέχθεια μεγάλου μέρους των εργαζομένων στη συλλογική δράση. Είναι αυτοί που σήμερα επιχειρούν, στο όνομα της σημερινής μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, να ξεπλύνουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και να δικαιολογήσουν τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές που ακολούθησαν επί χρόνια οι πολιτικοί τους προστάτες. Την ίδια ώρα, αυτές οι δυνάμεις περιορίζονται σε αντικυβερνητικές κορώνες, χωρίς να κάνουν τίποτα ουσιαστικό για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.
Φαίνεται όμως ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα την «δόξα» του παλιού συνδικαλιστικού κατεστημένου ζήλεψαν και κάποια «συνδικαλιστικά» στελέχη που βρίσκονται κοντά στον νεομνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ. Στην κατεύθυνση αυτή πληθαίνουν οι φωνές ανοικτής και δημόσιας υπεράσπισης της μνημονιακής πολιτικής της Κυβέρνησης. Αναπαράγεται από συνδικαλιστικά στελέχη η κυβερνητική γραμμή στο ασφαλιστικό, διατυπώνονται ύμνοι για τη συνέχιση των μνημονιακών επιλογών της Κυβέρνησης που διαλύουν το δημόσιο σύστημα υγείας, δικαιολογούνται οι πολιτικές περικοπής και συρρίκνωσης των αποδοχών και των εισοδημάτων.
Τελευταίο προκλητικό παράδειγμα στο χώρο της υγείας, που δείχνει ότι η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ διαπερνά και μερικά «συνδικαλιστικά» του στελέχη, είναι η εκλογική διακήρυξη του Μετώπου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρα. Αρκεί κανείς να διαβάσει όσα η παράταξη αυτή διατύπωνε πριν δύο χρόνια (δείτε εδώ) και όσα διαλαλά σήμερα (δείτε εδώ). Μιλάμε για οβιδιακή μεταμόρφωση, που δεν έχει καμία σχέση ούτε με τις συνδικαλιστικές θέσεις και παραδόσεις της Αριστεράς, ούτε καν με τους σημερινούς στόχους του εργατικού κινήματος.
Υπενθυμίζουμε σε όλους αυτούς που εγκατέλειψαν το καράβι των αγώνων, για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, ότι ο δρόμος αυτός είναι ολισθηρός. Τον διάβηκαν πριν από αυτούς άλλοι και η κατάληξη είναι γνωστή. Ίσως είναι καιρός να το ξανασκεφτούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου