Άλλη μια αγχωτική μέρα στο Νοσοκομείο τελειώνει. Παρά το ότι σήμερα η ΠΟΕΔΗΝ έχει προκηρύξει τετράωρη στάση, είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν συμμετέχω. Όχι μόνο για την εκφρασμένη μου αντίθεση και στο συνέδριο της ομοσπονδίας σ' αυτές τις αποσπασματικές μπαλοθιές στον αέρα.
Το Νοσοκομείο μένει από υλικά και πρέπει να φροντίσω να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον τα απαραίτητα όπως κάνουμε ιδίως τον τελευταίο χρόνο. Ο προϋπολογισμός για φέτος είναι μειωμένος, για να εξασφαλίσουν οι τοκογλύφοι 1,2 δισ από την υγεία μας, βάσει του δεύτερου μνημονίου. Όχι μόνο αυτό αλλά οι ανεγκέφαλοι του Υπουργείου φρόντισαν η δέσμευση από αυτό το ποσόν να είναι συγκεκριμένη ανά κωδικό (φάρμακα, υγειονομικό, τρόφιμα , αντιδραστήρια κτλ) και ανά μήνα. Μήπως θα έπρεπε να καθορίσουν και πόσοι θα νοσούν ή θα μπορούν να πάνε στο Νοσοκομείο κάθε μήνα; Ας μη τους βάζουμε ιδέες.
Ξαφνικά μου έρχεται η είδηση. Ο υπουργός μας Λοβέρδος είναι στο Νοσοκομείο μας. Η πρώτη μου αντίδραση είναι φυσιολογική “κόψτε ρε την πλάκα”. Όταν επιβεβαιώθηκε η παρουσία του επεκράτησε πανικός στους εργαζόμενους. Μάλλον θα θέλανε όλοι να του εκφράσουνε τη λατρεία τους για όσα έχει κάνει τον καιρό που είναι στην Κυβέρνηση και τη Βουλή. Ανεβαίνω τρέχοντας από το υπόγειο στο γραφείο του Διοικητή. Αν ήταν ο Πάγκαλος θα ήταν πιο εύκολο γιατί τα μαγειρεία είναι δίπλα.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου ο Μανουσάκης είχε ήδη καταφθάσει και ζητάμε από τον υπουργό να μας ακούσει σαν εκπροσώπους των εργαζομένων. Στο μεταξύ έφτασε και ο Ανδρέας ο Λαμπράκης. Μπήκαμε στο γραφείο με τον υπουργό και το διοικητή και εκεί είχαμε την ενδιαφέρουσα στιχομυθία που είναι ήδη καταγεγραμμένη και είναι γνωστή σ' όλους. Μέσα από αυτή τη σύντομη συνομιλία μας μου δόθηκε απάντηση στο ερώτημα που μου ήρθε αυθόρμητα. “Τι γυρεύει τέτοιαν ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα”; Μα ακριβώς αυτό. Να ψαρέψει στα θολά, ψηφαλάκια για τον Καρχιμάκη.
Εμεις οι εργαζόμενοι και ο λαός της περιοχής που περιμένουμε 15 χρόνια την ολοκλήρωση του νοσοκομείου δεν θα επιτρέψουμε να κοπεί κορδελίτσα προεκλογικά σ' ένα γιαπί. Εξάλλου ένα Νοσοκομείο χωρίς προσωπικό είναι απλά ένα κτίριο.
Εκτός από αυτά που ειπώθηκαν, μου έκανε εντύπωση το βλέμμα του. Ιδίως όταν βγήκαμε μαζί στο διάδρομο που είχε ήδη γεμίσει από “χαρούμενους” συναδέλφους. Ήταν το βλέμμα ενός πανικόβλητου ανθρώπου. Εκει με μια αριστοτεχνική τρίπλα που φάγαμε, ότι τάχα θα ανέβει στον πάνω όροφο που είναι η υπό κατασκευή πτέρυγα, απήλθε από την πίσω πόρτα.
Συμπέρασμα:
Μας φαίνονταν μεγάλοι γιατί είμαστε σκυφτοί, σηκώσαμε κεφάλι και σκύψανε αυτοί.
Οι εργαζόμενοι στην υγεία και ο λαός του Λασιθίου δεν μασάνε πια τις γνωστές “πασοκιές”.
Ξέρουν πια ότι η προάσπιση και επέκταση των δομών της υγείας είναι στα δικά τους χέρια και δεν κρέμονται σ' αυτά του κάθε βουλευτή είτε Καρχιμάκης λέγεται είτε Πλακιωτάκης είτε οποιοσδήποτε τοπάρχης. Δεν χρωστάμε σε κανένα τίποτα. Ενωμένοι σε κοινό αγώνα θα προασπίσουμε το δικαίωμα του Λασιθιώτη να έχει την απαραίτητη παροχή υγείας δωρεάν στον τόπο του, όπως αποφασίσαμε στην κοινή σύσκεψη των σωματείων μας και εκφρασαμε στη διαδήλωση στο Ηράκλειο.
Δαμιανός Χαλκιάδακης
Γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου
