ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ - κείμενο του πρώην συναδέλφου μας Χρήστου Τζώρτζη

 

Τελικά ευτυχώς τα καταφέραν να μας περάσουνε στην τελική ευθεία για την ολοκληρωτική αποδυνάμωση του ΕΣΥ και στην ολοκλήρωση του σχεδίου για το πέρασμα του στους ιδιώτες. Αυτό είναι το ένα, όμως το αφήγημα έχει και άλλο σκέλος, επίσης σοβαρό. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια δηλαδή. Το δεύτερο επίσης σοβαρό που κατάφεραν λοιπόν είναι  το ότι οι περισσότεροι από το πλήθος  έχουν πιστέψει ότι οι ίδιοι φταίνε για το ότι το σύστημα υγείας είναι μια ασύμφορη επιχείρηση για το δημόσιο, που το κατατρώνε οι υπάλληλοι και ο λαός. Κι αυτό γιατί η υγεία  δεν  είναι πια κοινωνικό αγαθό, παρά μια επικερδής επιχείρηση, που πρέπει να αποφέρει τα προσδοκώμενα κέρδη στα αφεντικά, που τρίβουνε τα χέρια τους και περιμένουν. Ευτυχώς θα παρέμβει λοιπόν ο ιδιώτης και θα σώσει την κατάσταση για να το καταστήσει και πάλι συμφέρουσα επιχείρηση. Ετσι έγινε ή θα γίνει  με όλες τις Δημόσιες υπηρεσίες που βέβαια  δεν συμφέρουν. 

 Όμως ευτυχώς όλα στο Δημόσιο έχουν το  καλό να γίνονται συμφέροντα μόλις  γίνουν ιδιωτικά. Είναι κάτι ανεξήγητο για τον κοινό λαικό νου, αλλά απόλυτα εξηγήσιμο για τους κυβερνητικούς σοφούς νόες και ειδικά τους νυν, οι οποίοι έχουν βαλθεί να εξυγιάνουν ολόκληρο το δημόσιο τομέα. Μετά το ρεύμα που ήταν ασύμφορο και είδαμε με τα τελευταία τιμολόγια πόσο συμφέρον  αγαθό έγινε, προχωρούνε στην Υγεία και ύστερα στο νερό και ακολουθούν και άλλα πολλά μέχρι να εξυγιανθεί πλήρως  αυτή η χώρα.

Κάπως έτσι λοιπόν κατάφεραν να μας περάσουν στην τελική ευθεία του σχεδίου της εξυγίανσης και του ΕΣΥ. Μέχρι προχτές προσπαθούσαν με χειροκροτήματα. Όμως είδαν και απόειδαν και προχώρησαν έτσι σε πιο δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ξεκίνησαν λοιπόν από πολύ χαμηλά. Αρχικά έθεσαν σε αναστολή τους υπαλλήλους που χειροκροτούσαν μέχρι χτες, γιατί τόλμησαν να αγνοήσουν νόμους και αποφάσεις της κυβέρνησης του αποφασίζομεν και διατάσσομεν, αυτούς που ήθελαν λέει να μπορούν να αυτοδιαθέτουν εαυτούς. Αν είναι δυνατόν, ούτε ο Χίτλερ δεν  δέχτηκε κάτι τέτοιο.   

Τα καταφέραν τελικά λοιπόν και ήδη υπάρχουν τα πρώτα σημάδια στην χώρα  μας, από την αποδυνάμωση των  νοσοκομείων ,όμως ευτυχώς και πάλι όλοι αυτοί που μας αποχαιρέτησαν ή ακόμη μας αποχαιρετούν, χωρίς να ξέρουμε πότε επιτέλους θα σταθεροποιηθεί ο αριθμός τους, όπως συμβαίνει στις άλλες χώρες, εδώ έχουμε πάντα τον ύστερο πόδα που έλεγε και ο παππούς   μου, όλοι αυτοί λοιπόν που έχουν πεθάνει είναι ανώνυμοι μέσα από το πλήθος.΄Ετσι ιδιαίτερα  ευτυχές μέσα σε όλα αυτά είναι το γεγονός ότι ανάμεσα σε όλους αυτούς  δεν ήταν κάποιος από τους εξέχοντες της χώρας για να θρηνούμε σήμερα. Γι' αυτό δεν μιλάει  και δεν παραπονιέται  κανείς. Αυτοί που πέθαναν, ανώνυμοι πολίτες ήταν. Σαν εσένα και σαν εμένα. Άλλωστε οι εξέχοντες είναι καλά προστατευμένοι προκειμένου να προστατεύουν πόλεις  και κράτος γενικότερα.

Κάποιοι γιατροί μόνο και εργαζόμενοι των νοσοκομείων τόλμησαν να μιλήσουν, αλλά ποιος τους ακούει τώρα αυτούς που θέλουν να μας χαλάσουν την ήσυχη ατμόσφαιρα της χώρας, λίγο πριν την έναρξη της νέας τουριστικής σαιζόν. Πάλι καλά που δεν τους κατηγόρησαν κιόλας ότι δυσφημίζουν την Ελλάδα. Κι επειδή όλα αυτά έχουν ξεπεράσει πια απ' ότι καταλαβαίνετε το απλό αστείο, γι' αυτό πρέπει κι εμείς να σοβαρευτούμε επιτέλους και να τα δούμε κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Δεν είναι πια τόσο απλά όσο νομίζαμε, ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχει περάσει στη Βουλή που κατάντησαν βολή, απολύτως συνωμοτικά, η άρση μονιμότητας των γιατρών του ΕΣΥ, και ύστερα βγαίνουν με κροκοδείλια δάκρυα οι ίδιοι, για να σε ενημερώσουν με βαθιά λύπη, ότι δεν υπάρχουν γιατροί να στελεχώσουν τα κενά του νοσοκομείου της πόλης μας, λόγω του ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται. Φαντάσου για   πόσο ηλίθιο σε   θεωρούν.

Έτσι αύριο που θα αρρωστήσεις και εσύ όπως αρρωσταίνει όλος ο κόσμος, μάλλον δεν γίνεται να εξαιρεθείς όσο και αν πασχίσεις, αν περιμένεις το τότε λοιπόν που θα αρρωστήσεις, για να φωνάξεις και να εξεγερθείς για το γεγονός, τότε μάλλον θα είναι πολύ αργα, και ο μόνος αρμόδιος για να σε βοηθήσει μπορεί να είναι τελικά, ο παπάς της ενορίας σου ο οποίος και θα σου ψιθυρίσει τα τελευταία λόγια. Κι αν και αυτά δεν μπορούν να σε πείσουν, σκέψου ότι στη θέση αυτή του να χρειάζεται νοσοκομείο ή γιατρό μπορεί να βρεθεί το παιδί ή το κάθε αγαπημένο σου πρόσωπο, και θα βλέπεις στα μάτια του την απορία,  όταν πονάει, να σε κοιτούνε και να σε ρωτούνε γιατί. Γιατί δεν αντέδρασες όταν έπρεπε θα σου λένε, γιατί. Κι αυτό το γιατί θα το ακούς σε όλη σου τη ζωή, και θα σε κυνηγά σαν κατάρα, αν κάποια στιγμή  αυτά τα μάτια τα αγαπημένα, κι αυτά τα χείλη, καταβληθούν από τον πόνο και την αρρώστια και  πάψουν οριστικά να σε βλέπουν και να σου μιλούν. Κι αυτό είναι κάτι που όταν συμβεί δεν γίνεται να αλλάξει ποτέ όσα ξύλα και να χτυπήσεις από το φόβο σου, και αν τρέμεις ήδη τώρα και μόνο που το ακούς. Πιάσαμε πάτο λοιπόν αγαπητέ συμπολίτη, έγινες ο χρήσιμος ηλίθιος που σε έχουνε πείσει ότι εσύ φταις για όλα τα δεινά που συσσωρεύτηκαν στη χώρα σου. Και δεν είναι λίγα αυτά τα δεινά. Έφαγες και χρεωκόπησες όλο το δημόσιο ,τα παιδιά σου τα κακομαθημένα κατέστρεφαν τα πανεπιστήμια και αναγκάσθηκαν να καταργήσουν το πανεπιστημιακό άσυλο, για να μην δρουν ανενόχλητοι οι αλήτες οι φοιτητές και να κάνουν τα ίδια που έκαναν και επί χούντας και κατάλυσαν την τάξη της χώρας και τη δημοκρατία.

Ευτυχώς που οι περισσότεροι από αυτούς τους αληταράδες έφυγαν από την χώρα σου και στελέχωσαν πανεπιστήμια και υπηρεσίες του εξωτερικού διαπρέποντας παντού αλλά ευτυχώς όχι στη χώρα σου. Εδώ μόνο τελειόφοιτους του Χάρβαρντ δεχόμαστε. 

Αυτό που με εκπλήσσει και με πειράζει ταυτόχρονα  σε αφάνταστο βαθμό, σαν ελεύθερο άνθρωπο είναι το πως κοιμούνται με ήσυχη τη συνείδηση τους όλοι αυτοί οι συμπολίτες σας και συνάδελφοι σας που προβαίνουν στην υλοποίηση αυτών των στυγνών κυβερνητικών εντολών, πουλώντας ουσιαστικά τους ανθρώπους με τους οποίους μοιράζονται την ίδια πόλη ,κυκλοφορούν στις ίδιες γειτονιές και δρόμους, και πίνουν στα ίδια στέκια τον καφέ τους. Αύριο που θα συναντήσουν τα αδέρφια του κάθε ανθρώπου που πέθανε χθες, και όλων αυτών που θα τον ακολουθήσουν προδομένοι όλοι από την εγκληματική ανοχή τους, τι θα βοούν για να τους πουν. Τι λόγια θα βρούνε να πουν στα παιδιά,  στους  γονείς και στους συγγενείς αυτών που θα φύγουν, από τη δική τους ανοχή, δουλοπρέπεια και εγκληματική κομματική πειθαρχία. Δεν έχουν καταλάβει προφανώς ότι αυτή η πόλη κι αυτή η χώρα ποτέ δεν θα μπορέσει να τους χωνέψει και κάποια στιγμή θα τους ξεράσει. 

Παρότρυνση μου λοιπόν προς όλους τους συλλόγους και φορείς της πόλης μας και πρώτα του Δήμου, και όλων των κοινοτικών του διαμερισμάτων, των φορέων και κομμάτων, να εκδώσουν ψηφίσματα συμπαράστασης και να σταθούν με ότι μέσο μπορούν δίπλα σε αυτό το αγαθό που κληρονομήσαμε από τους παππούδες και τους πατεράδες μας, τους παλιούς Αγιονικολιώτες, και όλους τους κατοίκους των γύρω περιοχών .Να σταθούμε όλοι λοιπόν δίπλα στο νοσοκομείο της πόλης μας, που το δημιούργησαν  με πολλούς αγώνες ,δάκρυα και κόπους. Έχουμε όλοι  ιερή υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας, να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις ,έτσι ώστε να μην επαληθευτούν τα σενάρια που μπορεί να διαδίδονται από.......κάποιους κακοπροαίρετους σαν εμένα.

                                             Ο συμπολίτης σας

                                               Χρήστος Τζώρτζης