Η κατάσταση πια με το προσφυγικό έχει ξεπεράσει τα όρια της δημιουργικής φαντασίας των πολιτικών αναλυτών. Οι εικόνες των εξαθλιωμένων ανθρώπων που ζουν κατά χιλιάδες πια στα λασπωμένα νερά της Ειδομένης, στις ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες του ΟΛΠ, στους δρόμους ή σε στρατόπεδα «φιλοξενίας» μοιάζουν να βγαίνουν από ταινία μιας άλλης εποχής και όχι της Ευρώπης αλλά ενός άλλου τόπου. Δεν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα και στην Ευρώπη της αλληλεγγύης και των αξιών να κοιμούνται άνθρωποι στις λάσπες, να γενούν γυναίκες σε σκηνές ή να έχουν τα παιδιά προσκέφαλο την πέτρα. Να πεινούν, να διψούν, να εξαθλιώνονται.
«Κι εμείς τι φταίμε; Δεν είμαστε κι εμείς εξαθλιωμένοι; Δεν είμαστε στο μέσο μιας φοβερής οικονομικής κρίσης που αναγκάζει εδώ και κάποια χρόνια συνανθρώπους μας να κοιμούνται στα παγκάκια ή σε χαρτόκουτες, να πεινούν και να καταφεύγουν στην επαιτεία για να επιβιώσουν;» μπορεί κανείς να ισχυριστεί και δίκαια. Πράγματι, η σύνδεση των δύο καταστάσεων είναι μεγάλη.
Πόλεμος μετατρέπει τη Συρία σε ερείπια. Άνθρωποι που είχαν τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τις σπουδές τους, τα χόμπυ τους παίρνουν ό,τι πιο σπουδαίο έχουν, τα παιδιά τους, και φεύγουν. «Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι μια ιδρωμένη φωνή στο αυτί σου που λέει φύγε, τρέξε μακριά μου τώρα. Δεν ξέρω τι έχω γίνει αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ» (Ουαρσάν Σάιρ). Κι έφυγαν. Πολλοί από αυτούς βρήκαν το θάνατο στο δρόμο προς τα παράλια. Άλλοι σε ναυάγια του Αιγαίου. Κυρίως παιδιά και μητέρες. Πού έφταιξαν όσοι σώθηκαν να εκλιπαρούν τώρα έλεος;
"Τι θα πάρετε; με ρώτησε ευγενικά ο σερβιτόρος
και είπα σε σπαστά Ελληνικά: ήλιο θα πάρω και νερό
και θα σταθώ για λίγο εδώ
το σώμα μου ν’ απλώσω να στεγνώσει.
Μετά από τόσες υγρασίες
τον τελευταίο καιρό -
πνιγμούς, ναυάγια, εξορίες,
φοβάμαι μην σαπίσει
ή μην λιώσει,
γιατί άλλο δεν έχω από αυτό.
Ήλιο λοιπόν θα πάρω, και νερό.
Την γη την πήραν άλλοι."
| Δέσποινα Ντάση | Πρόσφυγες |
Θύματα πολέμου οι Σύριοι. Θύματα πολέμου κι εμείς. Οικονομικού μάλιστα. Δεν ξεχνιούνται οι αυτοκτονίες. Δεν ξεχνιούνται τα συσσίτια και οι δομές αλληλεγγύης προς τους ανθρώπους που έμειναν χωρίς δουλειά και σπίτι, χωρίς μέλλον, χωρίς ζωή μέσα σε μια μέρα!
Κοινός ο υπεύθυνος και στις δύο περιπτώσεις. Θέλετε να τον πείτε οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών, χωρών, πολεμικών βιομηχανιών και πολυεθνικών; Ιμπεριαλισμό, Νεοφιλελευθερισμό, στυγνό καπιταλισμό; Αυτός είναι ο υπεύθυνος. Κι όχι οι αθώοι άνθρωποι είτε είναι Σύριοι είτε είναι Έλληνες. Η υποκρισία της Ευρώπης είναι χαρακτηριστική και στις δύο περιπτώσεις. Στραγγάλισε οικονομικά μια χώρα για να τη «σώσει»! Προσπαθεί να αποφύγει την ανθρωπιστική κρίση παραβιάζοντας διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα! Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ χαρακτηρίζει τη συμφωνία για επαναπροώθηση των αιτούντων άσυλο παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ποιος όμως τον ακούσει;
Σε τι διαφέρουμε λοιπόν από τους πρόσφυγες; Το ίδιο εγκλωβισμένοι είμαστε! Οι ευθύνες, η οργή για την «αναστάτωση» που μας έφεραν οι πρόσφυγες είναι άδικο να κατευθύνεται προς αυτούς. Δίκαιο είναι να απαιτήσουμε τη ζωή μας πίσω. Να μην αντιμετωπίζονται πια οι άνθρωποι λες και είναι αριθμοί. Να ξανακερδίσουμε την αξιοπρέπειά μας. Να ζητήσουμε σεβασμό στον άνθρωπο. Να προσφέρουμε από το υστέρημά μας σε όποιον υποφέρει: Έλληνα ή πρόσφυγα. Και συνήθως αυτοί που προσφέρουν, που είναι αλληλέγγυοι, που θυσιάζουν το χρόνο και την οικογενειακή τους γαλήνη δεν εξετάζουν την εθνικότητα, το χρώμα, τη θρησκεία του πάσχοντος ανθρώπου. Αν δεν το κάνουμε, από αθώοι θα γίνουμε ένοχοι. Ένοχοι για την κατάντια μας ως άτομα και ως κοινωνία.
«Μα θα μας αλλοιώσουν πολιτισμικά, τόσοι που είναι»! Για την αλλοίωση του ελληνικού πολιτισμού από τον καταναλωτισμό, τη φθηνή διασκέδαση, τα εισαγόμενα δυτικά πρότυπα δεν ανησυχούμε; Αυτό που θα έπρεπε να μας ανησυχεί είναι να μη χάσουμε την ανθρωπιά μας, γιατί ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός στηρίζεται στην αγάπη. Από το «ου συνέχθειν αλλά συμφιλειν έφυν= δε γεννήθηκα για να μισώ, γεννήθηκα για να αγαπώ» του Σοφοκλή μέχρι το «αγαπάτε αλλήλους» του Ευαγγελίου. «Μα θα πληγεί το τουριστικό μας προϊόν!». Θα πληγεί πράγματι όχι από τους πρόσφυγες, αλλά από τη λανθασμένη διαχείριση του θέματος από Ευρώπη και Ελλάδα.
Έχοντας αυτά κυρίως υπόψη οι φορείς που συμμετέχουμε στην Αχτίδα Αλληλέγγυων Πολιτών Αγ. Νικολάου οργανώνουμε εκστρατεία συλλογής φαρμάκων και ειδών πρώτης ανάγκης για μωρά κι ελπίζουμε ότι θα ανταποκριθείτε στο κάλεσμά μας προσφέροντας αυτά τα είδη
- στα σχολεία,
- στο Νοσοκομείο Αγ.Νικολάου (Γραφείο Κοινωνικής Υπηρεσίας)
- και στο κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας Λασιθίου (Αίθουσα Αντώνης Στρατάκης
ώρες 12:00 με 14:00).
Όσα έχουν μαζευτεί μέχρι την Πέμπτη 17 Μαρτίου θα μεταφερθούν στο κτίριο «Μιραμπέλο» δίπλα στην Αγ.Τριάδα, για να ενσωματωθούν στην αποστολή του δήμου.
Η Αχτίδα Αλληλέγγυων Πολιτών Αγ. Νικολάου θα συνεχίσει όμως να παραλαμβάνει πράγματα στα ίδια σημεία ως τις 31 Μαρτίου, για να τα στείλει στους πρόσφυγες της Ειδομένης.
Για να μην είμαστε εμείς οι ένοχοι αυτής της τραγωδίας και να χουμε το δίκιο των αθώων με το μέρος μας!
ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:
- Πολιτιστική Ομάδα Καθηγητών Αγίου Νικολάου-ΕΛΜΕ Λασιθίου
- Σύλλογος Εκπαιδευτικών Α΄Βάθμιας Μεραμβέλλου -Οροπεδίου
- Ένωση Γονέων -Μαθητών Αγίου Νικολάου
- Σύλλογος Μικρασιατών & Ποντίων Μεραμβέλλου
- Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αγίου Νικολάου
- Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφερειακής Ενότητας Λασιθίου
- Σύλλογος Εργαζομένων Γενικού Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου
- Σύλλογος Εργαζομένων Δήμου Αγίου Νικολάου
- Σύλλογος Εργαζομένων ξενοδοχείου Εlounda Breeze
- Οικολογική Κίνηση Μεραμβέλλου
- Νομαρχιακή Επιτροπή Λασιθίου του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
