Το πρόβλημα της Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου που δεν έχει γιατρούς, δεν είναι τωρινό. Τα τελευταία δέκα χρόνια, οι άνθρωποι που διοικούν τη Δημόσια Υγεία στην Κρήτη “σπάνε μεγάλη πλάκα” με τους ιθαγενείς του Λασιθίου.
Χρόνια τώρα, μας κοροϊδεύουν ανερυθρίαστα, χωρίς ντροπή, για τους γιατρούς που έρχονται και ποτέ δεν φτάνουν. Για τη λύση του προβλήματος που ποτέ δεν δίνεται.
Επί της ουσίας πρόκειται για τον απόλυτο εμπαιγμό, για την απόλυτη κοροϊδία, που πρέπει να σταματήσει άμεσα. Ειδικά για τους γονείς που ταλαιπωρούνται όταν αναγκάζονται να πηγαίνουν τα παιδιά τους για “ψύλλου πήδημα” στο Ηράκλειο.
Αυτό συμβαίνει σ' ένα Νοσοκομείο όπου έχει γεννήσεις αντίστοιχες του Βενιζελείου κι όμως δεν έχει νεογνολόγο, ούτε παιδιάτρους για να καλύψουν τη λειτουργία της Κλινικής. Το Βενιζέλειο που έχει ελλείψεις έχει τέσσερις παιδιάτρους και τρεις νεογνολόγους και εφημερεύει το μισό μήνα. Είναι όμως στο Ηράκλειο και την Υγεία την διοικούν παράγοντες του Ηρακλείου.
Στο Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου όπου προσέρχονται πολίτες β΄κατηγορίας, μεταφέρουν τους γιατρούς που υπηρετούν στη Νεάπολη και το Οροπέδιο Λασιθίου για να μπαλώνουν το πρόβλημα.
Κι αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται χρόνια τώρα με τις ίδιες δικαιολογίες. “Έχει ζητηθεί για το Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου η κάλυψη μιας θέσης παιδιάτρου από το Μάιο του 2005 χωρίς αυτό να καταστεί δυνατό εξαιτίας των χρονοβόρων διαδικασιών του ΑΣΕΠ και την έλλειψη ενδιαφέροντος γιατρών”, έγραφε η στήλη το 2006.
Σας θυμίζει κάτι; Είναι η ίδια δικαιολογία που ακούγεται και σήμερα. Διότι μόνο ως δικαιολογία μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα που δεν έχει λυθεί δέκα χρόνια. Το 2005 το Νοσοκομείο είχε δύο παιδιάτρους και πέντε ειδικευόμενους και τα ίδια προβλήματα. Από τότε, τίποτα ουσιαστικό δεν έγινε. Με τα χίλια ζόρια ήρθε ένας Διευθυντής (2007) που δεν υπηρέτησε ποτέ - για λόγους υγείας – ενώ έφυγε κι ο ένας από τους δύο παιδιάτρους και έμεινε μία γιατρός και οι παιδίατροι που μεταφέρονται.
Το ερώτημα πλέον είναι ένα και μοναδικό: Ποιος συνεχίζει να παίζει με την ασφάλεια των παιδιών μας;
Το χρονικό του εμπαιγμού!