159 ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ - ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Οι γιατροί που στεκόμαστε στο πλευρό των 300 μεταναστών εργατών απεργών πείνας και στο δίκαιο – ηρωϊκό αγώνα για τη νομιμοποίησή τους, καταγγέλλουμε σε όλους τους Έλληνες και ξένους εργαζόμενους τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης και της βάρβαρης πολιτικής της που αρνείται έστω και την ύστατη στιγμή την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Με παρωδίες διαλόγου και προσποιητό «ανθρωπισμό» ακόμα και τώρα, παρά το πολύμορφο και ισχυρό μέτωπο αλληλεγγύης από συνδικάτα, μαζικούς φορείς, πολιτικές και πολιτιστικές οργανώσεις, επιμένει να καλλιεργεί τα ρατσιστικά, φοβικά και διαιρετικά αντανακλαστικά στους εργαζόμενους με δηλώσεις τύπου «αν νομιμοποιήσω εσάς θα πρέπει να νομιμοποιήσω 500.000!!!».


Έπειτα από 43 ημέρες απεργίας πείνας η κατάσταση από ιατρικής-επιστημονικής πλευράς για την υγεία των συνανθρώπων μας είναι πλέον ανεξέλεγκτη και σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να αποδειχτεί μη αντιστρεπτή, ακόμα και με νοσοκομειακή υποστήριξη.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ και της Ευρώπης - Φρούριο, θα βάψει τα χέρια της με το αίμα των ξένων εργατών; Θα επαναλάβει τον κυνισμό της Θάτσερ απέναντι στους ιρλανδούς απεργούς πείνας που συγκλόνισε όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα; Το πολιτικό συμφέρον και ο καιροσκοπισμός θα υπερισχύσει του ανθρωπισμού και του δημοκρατικού δικαίου; ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΗ ΤΗΣ.

Καταγγέλλουμε επίσης την προσπάθεια κυβερνητικών υγειονομικών παραγόντων καθώς και ελάχιστων «συναδέλφων» που είτε με προσπάθεια βίαιης σίτισης είτε με επίδειξη αδιαφορίας για τη νοσηλεία των μεταναστών, παραβιάζοντας τον όρκο του Ιπποκράτη, επιχειρούν να ξεφτιλίσουν τον αγώνα τους και να ρίξουν τις ευθύνες στους ίδιους.

Οι 300 μετανάστες που από την Τρίτη 25 Ιανουαρίου κάνουν απεργία πείνας, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, απαιτώντας να νομιμοποιηθούν και να μην δουλεύουν σε αυτή τη χώρα χωρίς χαρτιά και χωρίς δικαιώματα, έχουν ήδη νικήσει. Παρά τους καθημερινούς εξευτελισμούς και την υπερεκμετάλλευση διδάσκουν πολιτισμό και αξιοπρέπεια. Ο αγώνας τους είναι δίκαιος, στρέφεται ενάντια στα τείχη του αίσχους που υψώνονται στα σύνορα  και στα γκέτο της ντροπής που φτιάχνονται στις πόλεις, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, την αστυνομική βαρβαρότητα, τη ρατσιστική και τη φασιστική τρομοκρατία.

Αυτή η κυβέρνηση που συμμετείχε και συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές εισβολές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, που υποστηρίζει το κράτος-τρομοκράτη Ισραήλ, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να δώσει τη Σούδα στους Αμερικανούς για νέες επεμβάσεις (και άρα νέα κύματα μεταναστών) δίνει δικαιώματα μόνο στους ισχυρούς.

Είναι η ίδια κυβέρνηση που έχει κηρύξει πόλεμο κατά της κοινωνίας, που καταστρέφει εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, που καταδικάζει στη φτώχεια και την ανασφάλεια εκατομμύρια έλληνες εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους. ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ.

ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ. ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.



ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ

1.      Αγαπάκης Δημήτρης,  Παθολόγος

2.      Αδαμίδης Δημήτρης, Παιδίατρος, Διευθυντής ΕΣΥ, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών (1998) για το πρόγραμμα προληπτικής παιδιατρικής που αφορούσε παιδιά μειονοτήτων και μεταναστών Νομού Ξάνθης

3.      Αλεξίου Ευάγγελος, Ακτινολόγος

4.      Αλμυρούδη Μαριότα, ιατρός

5.      Άντζελ Αλβέρτος, Αναισθησιολόγος, επιμ. Α ΕΣΥ

6.      Αναγνώστου Όλγα, Παθολόγος, μέλος Επιστημονικής Επιτροπής Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ

7.      Αφείδης Γεώργιος, ειδ. Ψυχίατρος

8.      Βαλάκας Γιώργος, ειδ. Νεφρολόγος

9.      Βαρνάβας Δημήτρης, Οφθαλμίατρος, πρόεδρος Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ)

10. Βάρτζελη Νάγια,  Πνευμονολόγος – Εντατικολόγος, ΓΣ ΑΔΕΔΥ

11. Βαφάκος Γεώργιος, Οφθαμίατρος

12. Βελονάκης Γιώργος,  ειδ.  Ακτινοδιαγνωστικής, ΔΣ ΕΙΝΑΠ

13. Βλάχος Κώστας, Νευροχειρουργός, επιμ. Α ΕΣΥ

14. Βογιατζής Δη,ήτριος, Ενδοκρινολόγος

15. Βουτυράκος Παναγιώτης, Παιδοψυχίατρος, Προϊστάμενος Ιατροπαιδαγωγικής Υπηρεσίας Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής Πειραιά

16. Βρυνιώτου Βαρβάρα, Ψυχίατρος, ΟΚΑΝΑ

17. Γαβαλά Μάγδα, Γενική Ιατρός

18. Γεωργουλής Γεώργιος, ειδ. Νευροχειρουργός

19. Γιακουμής Τάσος, Γενικός Ιατρός, Επιμ. Α΄ ΕΣΥ, ΓΣ ΟΕΝΓΕ

20. Γιαννάκενας Κωνσταντίνος, Πυρηνικός Ιατρός, ΓΣ ΟΕΝΓΕ

21. Γιαννακόπουλος Στάθης, Γενικός Ιατρός

22. Γιαννόπουλος Γιώργος, Ρευματολόγος, Διευθ. ΕΣΥ

23. Γκολφάκης Πάρις, ειδ. παθολογίας

24. Γκιόκα Αλεξάνδρα, Ψυχίατρος

25. Γομάτος Χρήστος, Αναισθησιολόγος, εξειδικευόμενος ΜΕΘ

26. Γούναρης Μόδης, Ψυχίατρος

27. Δαγδηλέλης Λουκάς, Ακτινολόγος

28. Δανδάκης Δημήτρης, Γαστρεντερολόγος

29. Δέτσης Μάριος, ιατρός, μέλος ΔΣ σωματείου ΚΕΕΛΠΝΟ.

30. Δικαιάκος Μιχάλης, Ψυχίατρος, Διευθυντής ΕΣΥ

31. Δημητρακόπουλος Στυλιανός, Γενικός Ιατρός, ΓΣ ΟΕΝΓΕ

32. Δημουλά Κατερίνα,  Παθολόγος

33. Διονυσόπουλος Θεόδωρος, Ψυχίατρος

34. Δουκέλης Παναγιώτης, Εντατικολόγος

35. Δρακόπουλος Βασίλειος, γιατρός εργασίας

36. Δρίτσας Σπύρος, ειδ. Γενικής Χειρουργικής

37. Ευθυμιάδης Βαγγέλης, Γενικός Ιατρός

38. Ζαμπάτης Μπάμπης, Ακτινοθεραπευτης – Ογκολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ

39. Ζαχαριάς Κώστας, Πνευμονολόγος, Διευθ. ΕΣΥ, μέλος Διοίκησης Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ Νομού Αρκαδίας - μέλος διοίκησης του ΠΙΣ

40. Ζέρβα Κανελλίνα, ιατρός

41. Ζδούκος Θεόδωρος, Γενικός Ιατρός, Επιμ. Α΄ΕΣΥ, ΓΣ ΟΕΝΓΕ,

42. Ζωτάκη Διαλεκτή, Ακτινολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ        

43. Καγιά Αργυρώ, ειδ. Γυναικολογίας

44. Κάκκαλου Ελένη, ειδ. Παθολόγος

45. Καϊταρτζής Χριστόδουλος, Ακτινολόγος

46. Καλαμήτσου Σεραφεία, Παιδίατρος

47. Καλιαμπάκος Σωτήρης, Καρδιολόγος, ΔΣ ΙΣΑ

48. Καλπαδάκη Χριστίνα, Αιματολόγος

49. Καραβάς Αντώνης, Παθολόγος, επιμ. Β ΕΣΥ, 5μελής επιτροπή ΝΕΕΣ

50. Καρακάσης Χαράλαμπος, ειδ. Νευρολόγος 

51. Καραμάνος Γιάννης, ιατρός

52. Καραμπέλης Αθανάσιος, παθολόγος

53. Κάρδαρη Μαρία, Κυτταρολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ

54. Κασιμάτης Στρατής, Νεφρολόγος, Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης

55. Καταρραχιάς Κώστας, ειδ. Ακτινολόγος, ΓΣ ΟΕΝΓΕ

56. Κατσίκη Βάσω, Βιοπαθολόγος

57. Κατσίμπα Δάφνη, Ακτινολόγος, Γραμματέας ΕΝΙΘ

58. Καφαράκης Βασίλης, Ουρολόγος, Επιμ Α’ ΕΣΥ 

59. Κεχίδου Θεοδοσία, Παθολόγος

60. Κλαυδιανού Μαρία, Παιδίατρος

61. Κλωνιζάκης Μάρκος, ειδ. Ψυχίατρος, ΕΓ ΟΕΝΓΕ

62. Κορβέση Βίκη, Ακτινολόγος

63. Κοσμοπούλου Όλγα, Παθολόγος-Λοιμωξιολόγος, επιμ. Α΄ΕΣΥ, ΕΓ ΟΕΝΓΕ

64. Κουλουμπή Κωνσταντίνα, Ενδοκρινολόγος

65. Κουριδάκης Σπύρος, Αλλεργιολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ

66. Κουσκουμβεκάκης  Σταύρος,  Ακτινολόγος

67. Κούτρας Γιάννης,  Ακτινολόγος

68. Κουτσοπούλου Έμμυ, ψυχίατρος, αντιπρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ

69. Κυδώνα Χριστίνα , Παθολόγος –Εντατικολόγος

70. Κυζηράκου Σταυρούλα, Αναισθησιολόγος

71. Κώστογλου Χρήστος, Αναισθησιολόγος

72. Μακρέας Σωκράτης, Γαστρεντερολόγος

73. Λεκάτου Μαρία, Μικροβιολόγος

74. Λιοδάκης Ανδρέας, ιατρός

75. Μακρή Αλέκα, Μαιευτήρας- Γυναικολόγος

76. Μακρυγιάννη Αμαλία, Παθολόγος

77. Μάλλιος Γιάννης, ειδ. Νευροχειρουργός

78. Μανιάτη Νικολέτα, Χειρουργός

79. Μανίκης Δημήτρης, Αναισθησιολόγος, επιμ. Α ΕΣΥ

80. Μανιός Νίκος, Οφθαλμίατρος, Διεθυντής ΕΣΥ

Μανταίου Μερόπη,  Πνευμονολόγος, Επιμ Α΄ΕΣΥ  5μελής Σωτηρία

2.      Μαντάς Χρήστος, Ψυχίατρος, λέκτορας ψυχιατρικής Ιωαννίνων, ΔΣ ΕΙΝΗ

3.      Μαρκάτης Λευτέρης, ιατρός

4.      Μαρκόπουλος Θεόδωρος, Γενικός Χειρουργός

5.      Μαστρογιάννη Ελπίδα, ιατρός

6.      Μάτσας Σάββας, Ακτινολόγος

7.      Μάτσα Κατερίνα, Ψυχίατρος, Διευθύντρια ΕΣΥ, επιστημονικά υπεύθυνη 18ΑΝΩ, ΨΝΑ

8.      Μάσσα Ελένη, Παθολόγος-Εντατικολόγος

9.      Μαυροπούλου Αγγελική, Οδοντίατρος ΕΣΥ

10. Μεγαλοοικονόμου Θεόδωρος, Ψυχίατρος, Διευθυντής ΕΣΥ,  5μελής ΨΝΑ

11. Μιμίκου Βενετία, Παθολόγος

12. Μιχαηλίδου Ειρήνη, Μαιευτήρας- Γυναικολόγος

13. Μόντη Κατερίνα, Παιδίατρος

14. Μπάρκας Κωνσταντίνος, Νευροχειρουργός

15. Μπαρλιάς Χαρίλαος, ειδ. Ακτινοδιαγνωστής

16. Μπασκώζος Γιάννης, Ενδοκρινολόγος

17. Μπέλα Ελένη, Αθλητίατρος Ορθοπαιδικός

18. Μπένος Αλέξιος,  Καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής ΑΠΘ

19. Μπιμπής Αλέξης, Νευροχειρουργός

20. Μπουζιάνη Χρυσάνθη , Νευρολόγος

21. Νάστου Δήμητρα, ειδ. Νεφρολόγος

22. Νικολαϊδης Γιώργος, Ψυχίατρος, Διευθυντής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού

23. Νικολαίδης Θέμης, Νευρολόγος

24. Νταουντάκη Ειρήνη,  Νεφρολόγος, ιατρός ΕΣΥ

25. Ντοροβίτσα Χρύσα, Κυτταρολόγος, ιατρός ΕΣΥ

26. Ντουζέπη Κατερίνα, Αναισθησιολόγος, εξειδικευόμενη ΜΕΘ

27. Νικολαϊδης Θεμιστοκλής, ιατρός

28. Ντυμένου Ειρήνη, ιατρός

29. Ξανθός Ανδρέας, Μικροβιολόγος, Επιμ. Α ΕΣΥ, ΓΣ ΟΕΝΓΕ

30. Ξυδάκη Κατερίνα, Παθολόγος,  εξειδικευόμενη ΜΕΘ

31. Οταπασίδου Σταυρούλα, Καρδιολόγος

32. Πάκου Χαρά, Ψυχίατρος, Προϊσταμένη Συμβουλευτικής Υπηρεσίας Ενηλίκων Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής Πειραιά

33. Παναγόπουλος Φώτης, Ψυχίατρος

34. Παπαγκίκα Κατερίνα, Κυτταρολόγος

35. Παπαδάκη Παναγιώτα, Νεφρολόγος

36. Παπαδάκης Τάκης, Καρδιολόγος

37. Παπαδόπουλος Λεωνίδας,  ειδ. Οφθαλμίατρος

38. Παπαθεοδώρου Στάθης, ειδ. Παθολόγος

39. Παπανικολάου Πάνος, Νευροχειρουργός, επιμ. Β ΕΣΥ, ΔΣ ΕΙΝΑΠ

40. Παπαποστόλου Απόστολος , ειδ. Παθολόγος

41. Παπαδόπουλος Βασίλης, Οφθαλμίατρος

42. Πασπάτη Ιωάννα, Ορθοπαιδικός, επιμ Α ΕΣΥ

43. Πατρωνάκης Εμμανουήλ, Γενικός γιατρός ΕΣΥ

44. Περυσινάκη Γαρυφαλιά, Νεφρολόγος

45. Πετρουλάκης Βασίλης, Ορθοπαιδικός, Διευθυντής ΕΣΥ

46. Πλωμαρίτης Στρατής, Παθολόγος, πρόεδρος ΕΝΙΘ

47. Πολάκης Παύλος, Χειρουργός – εντατικολόγος, ΔΣ Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά

48. 

49. Πολυχρονίδης Γιώργος, Παθολόγος

50. Πουλικάκος Παναγιώτης, ειδ. Παθολόγος 5μελής επιτροπή ΝΕΕΣ

51. Πρεκατές Χρήστος, ειδ. Οφθαλμίατρος

52. Προβατάς Ιωάννης, ειδ.  Παθολογικής

53. Ράπτης Γιάννης, Γενικός Ιατρός

54. Ρίζος Μιχάλης, Παθολόγος-Εντατικολόγος, επιμ. Β ΕΣΥ

55. Ρόζενμπεργκ Θεόφιλος, Χειρουργός, Αν. Καθηγητής Παν/ου Αθηνών

56. Σακαγιάννης Παναγιώτης, ειδ. Νευρολόγος

57. Σαριδάκης Γιάννης, Ακτινολόγος, ιατρός ΕΣΥ

58. Σαρρή Ζαχαρούλα, Παιδίατρος Εντατικολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ

59. Σιούλης Θανάσης, Νεφρολόγος

60. Σπανούδης Δη,ήτριος, Ενδοκρινολόγος

61. Σταθοπούλου Μαρία, Παιδοψυχίατρος, Υπεύθυνη Κέντρου Ημέρας για Αυτισμό- Πειραιάς

62. Σταμπουλή Αφροδίτη, Μαιευτήρας-Γυναικολόγος

63. Σωτηριάδου Κωνσταντίνα, Ψυχίατρος

64. Τερζής Στάθης, Νευρολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ, ΓΣ ΟΕΝΓΕ

65. Τερζίδης Αγάπιος, Παιδίατρος

66. Τζαβέλλας Παντελής, Αναισθησιολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ

67. Τσιρώνης Γιώργος, ειδ. Παθολόγος

68. Φαλάρα Αρετή, ιατρός

69. Φαράντος Μπάμπης, Χειρουργός, επιμ Β ΕΣΥ

70. Φέστας Θεόδωρος, ιατρός

71. Χαραλαμπίδου Μάρθα Ογκολόγος – Ακτινοθεραπεύτρια

72. Χαριτάκης Γιώργος, Καρδιολόγος

73. Χατζηαγοράκη Αλεξία, ειδ. Γενικής Ιατρικής

74. Χουλιάρα Ζωή, Μαιευτήρας- Γυναικολόγος

75. Χρήστου Χρήστος, ειδ. Γενικής Χειρουργικής

76. Χριστοδουλάκης Γιώργος, Παθολόγος

77. Ψαλτάκος Μιχάλης, Ακτινολόγος

78.    Ψυχάρης Παναγιώτης, Ορθοπαιδικός, πρόεδρος Συλλόγου Συμβασιούχων ΙΚΑ

79. Ψυχογιός Άλκης, ειδ. Νευρολόγος, ΔΣ ΕΙΝΑΠ

Η ΠΟΕΔΗΝ για την 8 Μάρτη ημέρα της γυναίκας

1820 η αρχή έγινε με μικρές απεργίες

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 1857 κορύφωση

1910 Κοπεγχάγη – Καθιέρωση ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – Πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλόφας Τσετκίν (CLARA ZETKIN) κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Διάσκεψης Σοσιαλιστριών.

1977 ΟΗΕ καθιερώνει την 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

ΕΛΛΑΔΑ

1952 Ν. 2159 Δικαίωμα Εκλέγειν – Εκλέγεσθαι στην Ελλάδα. Πρώτη Ελληνίδα Βουλευτής η Ελένη Σκούρα με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός»

1982 Σχετικός νόμος για αγροτική σύνταξη στις γυναίκες

1984 άσκηση αυτεπάγγελτης δίωξης για τον βιασμό

1986 νομιμοποίηση αμβλώσεων

Ο Δυτικός κόσμος «γιορτάζει» εκφράζοντας τη συμπάθειά του στις γυναίκες…

Ο τρίτος κόσμος έχει άγνοια!

Η ισότητα δεν προέρχεται από νόμους και διαδικασίες.

ΣΗΜΕΡΑ

Οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στη παιδεία, στην υγεία, στην αμειβόμενη εργασία.

Η βία όμως κατά των γυναικών παραμένει παγκόσμιο φαινόμενο που συγκαλύπτεται ή γίνεται σιωπηρά ανεκτή.

Οι γυναίκες συνεχίζουν να αποτελούν το 70% των φτωχών του κόσμου. Τα 2/3 των αναλφάβητων ενηλίκων είναι γυναίκες.

80% προσφύγων γυναίκες – παιδιά

80% γυναίκες καλλιεργούν χωράφια

1% κατέχουν τη γη

6% παράγουν εισόδημα

5% απολαμβάνουν

Σύμφωνα με έρευνες όταν αποβλέπουμε στην ενδυνάμωση του ρόλου των γυναικών, υπάρχουν άμεσα οφέλη σε ολόκληρη την κοινότητα.

Τις περισσότερες φορές γινόμαστε θύματα των στατιστικών ή τις επιβεβαιώνουμε. Τα στοιχεία δεν αποφορτίζουν την πραγματικότητα, ίσα ίσα που την εντείνουν.

Οι γυναίκες σήμερα συνεχίζουν να υπολείπονται σε εργασία, σε αμοιβές, συνεχίζουν ως ευάλωτος πληθυσμός – στόχος.

Στο όνομα μιας στρεβλής ισότητας οι γυναίκες υποχρεώνονται σε δραματική παράταση του εργασιακού τους βίου ανατρέποντας προγραμματισμούς εξαντλώντας κάθε όριο ανοχής και αντοχής.

Κοινωνικές υποδομές – προστασία μητρότητας υφίστανται και επίφαση, ίσα ίσα για να μην προκαλούν με την ανυπαρξία τους το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Οι βίαιες περικοπές συνολικά των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε υγεία – παιδεία – ασφάλιση – εργασία – αμοιβές πλήττει περισσότερο τις γυναίκες, οι οποίες για να χωρέσουν όλους τους ρόλους, επιλέγουν τη μαύρη εργασία – τη μερική απασχόληση – ευελιξία παντού, εξυπηρετώντας τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές που επιβάλλονται απ’ τη Κυβέρνηση - το ΔΝΤ – την Ε.Ε. – την Ε.Κ.Τ., χωρίς να έχουν ευθύνες.

Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι σε περιόδους κρίσης οικονομικής – κοινωνικής – πολιτικής – πολιτισμικής – μέσα στις αφόρητες πιέσεις – υπάρχει μία σπίθα που μπορεί να ανατρέψει δήθεν στέρεες δομές αυτόνομες και δεδομένες που υπακούουν και ελέγχονται από τη σιδερένια γροθιά του Κεφαλαίου και τις επιταγές του

ΣΕ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ, ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΤΥΝΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ .........Ελληνική μιζέρια τύπου Αφρικής

Του   ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ

Στο όριο των κοινωνικών αντοχών έχει εκτιναχθεί ο δείκτης μιζέριας, που συνυπολογίζοντας τα ποσοστά ανεργίας και πληθωρισμού μετρά τον βαθμό δυσαρέσκειας μιας κοινωνίας.

Και ο ελληνικός misery index δυστυχώς έχει αρχίσει και «χτυπά κόκκινο», πλησιάζοντας τα όρια συναγερμού που είχαν ανάλογοι δείκτες για την Τυνησία και την Αίγυπτο πριν από περίπου ένα μήνα. Βασίζεται στη θεωρία πως όταν αυτά τα δύο βασικά δεδομένα (ανεργία-πληθωρισμός) της οικονομικής ανάπτυξης αποδυναμώνονται, επιδεινώνεται ταυτόχρονα η αντοχή της κοινωνίας και η υπομονή των ανθρώπων εξαντλείται.

Πρόσφατα η Societe Generale (από τους μεγαλύτερους γαλλικούς τραπεζικούς ομίλους) σε έρευνά της μέτρησε υψηλότατα ποσοστά του δείκτη για την οικονομία και την κοινωνία Τυνησίας και Αιγύπτου, χώρες που στη συνέχεια δοκιμάσθηκαν από λαϊκές εξεγέρσεις και πολιτειακές ανατροπές. Ο δείκτης είναι υψηλός για όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας συμπεριλαμβανόμενης της Ισπανίας, ενώ σε ανησυχητικά επίπεδα μετράται και για χώρες όπως η Βενεζουέλα, το Πακιστάν ή η Νότια Αφρική.

Η υψηλή κατάταξη της ισπανικής οικονομίας και κοινωνίας, η οποία στις αρχές του έτους ξεπερνούσε το Πακιστάν, μπορεί να προκαλεί έκπληξη, ωστόσο εξηγείται από το δραματικό ποσοστό ανεργίας (ξεπερνά το 20,5% και το 40%-45% στους νέους ανθρώπους) και τις πληθωριστικές πιέσεις που εντάθηκαν μετά το σκάσιμο περιφερειακών τραπεζών (cajas) και της αγοράς ακινήτων. Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και βεβαίως η Ελλάδα με υψηλό δείκτη μιζέριας μπορεί να διαφοροποιούνται πολιτικά και πολιτειακά από τα αφρικανικά κράτη, ωστόσο υποφέρουν από την οικονομική δυσπραγία που θα μπορούσε να προκαλέσει μέχρι και πολιτική αστάθεια.

Για τη χώρα μας ο δείκτης επιβαρύνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια, καθώς από το 11,3 (το 2009) εκτινάχθηκε στο 17,3 πέρυσι, ξεπερνώντας το 19 στις αρχές του έτους. Είναι ενδεικτικό πως για το 2010 οι αναλυτές του Bloomberg υπολόγισαν τον υψηλό πληθωρισμό 4,9%, το ποσοστό ανεργίας 12,4% και τα τρομακτικά ελλείμματα. Το ανησυχητικό είναι πως τα κύρια δεδομένα έχουν επιβαρυνθεί στο πρώτο φετινό δίμηνο, φέρνοντας την Ελλάδα στην έβδομη θέση της κατάταξης 59 χωρών που μελετά το Bloomberg. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία για την Τουρκία, που αν και στην 17η θέση των οικονομικά ισχυρότερων χωρών λόγω της υψηλής ανεργίας (11,3%) και υψηλού πληθωρισμού (6,4%) καταλαμβάνει υψηλή θέση στον δείκτη μιζέριας.

Ουσιαστικά, οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις στις χώρες της βόρειας Αφρικής υποχρέωσαν αρκετούς ξένους αναλυτές και οικονομέτρες να ανασύρουν από τη δεκαετία του '70 τον δείκτη δημιούργημα του οικονομολόγου Arthur Okun ή, κατ' άλλους, του Robert Barro. Ο δείκτης δημιουργήθηκε από την ανάγκη μέτρησης της υψηλής ανεργίας και του υψηλού πληθωρισμού που μάστιζαν την αμερικανική οικονομία στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Στον misery index αναφέρθηκε το περιοδικό «Economist» (στις 14/1/06) παρουσιάζοντας έναν δείκτη της Merrill Lynch, που εκτός της ανεργίας και του πληθωρισμού συνεκτιμούσε το έλλειμμα (ή πλεόνασμα) του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το δημόσιο έλλειμμα, τα έντοκα γραμμάτια τρίμηνης διάρκειας, και τον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ. Ο συγκεκριμένος δείκτης είχε χρησιμοποιηθεί από την Eurostat για τη μέτρηση των οικονομιών 15 κρατών-μελών της Ε.Ε. για το οικονομικό έτος 2004. Τότε η Ελλάδα συμπεριλαμβανόταν με την Ισπανία και την Πορτογαλία στις τρεις χειρότερες σε θέματα ελλειμμάτων, ήταν όμως (με τις ίδιες χώρες) στις πρώτες τρεις θέσεις από πλευράς ανάπτυξης. Είναι άξιον αναφοράς, πως στη σχετική κατάταξη (με βάση τον ρυθμό ανάπτυξης) μέσα στις τρεις τελευταίες ήταν τότε (το 2004) η Γερμανία.

Όμως η Ελλάδα ήταν από την εποχή του 2004 δευτεραθλήτρια σε ελλείμματα, πληθωρισμό, με τον Μανόλη Δρεττάκη να εκτιμά πως ο «ισχυρισμός για την ισχυρή Ελλάδα στηριζόταν αποκλειστικά στον ρυθμό ανάπτυξης, χωρίς να λαβαίνει υπόψη τα πολύ σοβαρά προβλήματα στα οποία η χώρα μας ήταν ουραγός ανάμεσα στα 15 κράτη-μέλη».

Η μέτρηση του σχετικού δείκτη είχε δείξει τότε πως η Ελλάδα έπρεπε να αναπτύξει κλάδους αιχμής και καινοτομίας, τομείς που θα δημιουργούν νέες και μόνιμες θέσεις εργασίας. Επίσης τη βελτίωση της παραγωγικότητας τόσο με την επένδυση σε κλάδους παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών όσο και με τις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις π.χ. στη γεωργία και στο Δημόσιο, ώστε να μειωθούν το κόστος παραγωγής και ο πληθωρισμός.

Το αν υλοποιήθηκαν ελάχιστα έστω από αυτά για τα οποία προειδοποιούσαν οι δείκτες από την εποχή της ολυμπιακής ευωχίας φαίνεται στο δραματικό αποτέλεσμα, που φέρνει την ελληνική οικονομία και κοινωνία στο χείλος της έκρηξης.

Στην πρόσφατη μελέτη της Societe Generale σημειώνεται πως «...για τις ΗΠΑ, ο δείκτης μιζέριας είχε φτάσει στο... ζενίθ του 12,6% πέρυσι (όταν ισχυροποιούνταν το καλούμενο tea party) για να υποχωρήσει στο 10,6% προς τα τέλη του 2010. Πρακτικά ο misery index για τις ΗΠΑ κυμαίνεται πλέον σε χαμηλότερα επίπεδα από την περίοδο της κατάρρευσης της Lehman Brothers. Παραμένει μεν σε υψηλό επίπεδο, αλλά ο πληθωρισμός σύμφωνα με τους οικονομολόγους ελέγχεται και η ανεργία μάλλον έχει φτάσει στο ανώτερο σημείο.

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΤΙ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑ Ψαλίδι σε ό,τι έμεινε

Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΔΔΑ kaddim@enet.gr

Εργασιακό μεσαίωνα, περικοπή κοινωνικών επιδομάτων, νέες αλλαγές στο ασφαλιστικό, ανατροπή των δεδομένων σε υγεία, παιδεία, επαγγελματικά προσόντα, αύξηση του κόστους κοινωνικών υπηρεσιών φέρνει το τέταρτο στη σειρά μνημόνιο.

Καθώς οι τεχνικά «εύκολες» λύσεις επιβολής νέων φόρων και πετσοκόμματος μισθών και συντάξεων αρχίζουν και στερεύουν (χωρίς να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, αφού νέες «τρύπες» δημιουργούνται), το μνημόνιο αγγίζει πλέον τον σκληρό πυρήνα του κοινωνικού κράτους. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κατάφερε να διασφαλίσει την υλοποίηση των δημοσιονομικών μέτρων ώστε να έχει το περιθώριο «ελαστικοποίησης» του μνημονίου, αλλά βρέθηκε στο σημείο να δέχεται a priori πλήθος νέων αντικοινωνικών και αντιαναπτυξιακών μέτρων χωρίς να μπορεί να αντιδράσει:

ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ

Ανατρέπονται κεκτημένα 10ετιών, ενώ τίποτα δεν έχει τελειώσει, αφού έπεται νέος νόμος τον Ιούλιο, αν οι εργαζόμενοι δεν προσαρμοστούν προς τας... επιταγάς. Δηλαδή, αν η τρόικα κρίνει ότι δεν διασφαλίζεται η ρύθμιση για τις επιχειρησιακές συμβάσεις θα ζητήσει νέο νόμο μέχρι το τέλος Ιουλίου.

ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ

Ενα «βήμα» πριν την περικοπή είναι τα οικογενειακά επιδόματα (στόχος η εξοικονόμηση 150 εκατ. ευρώ). Το 2012 έρχεται η σειρά του επιδόματος ανεργίας (κατά 500 εκατ. ευρώ) εν μέσω της χειρότερης κρίσης στην αγορά εργασίας στη μεταπολεμική Ελλάδα... Τον Ιούλιο θα ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση του συνόλου των κοινωνικών δαπανών.

Το ΔΝΤ έχει προτείνει από την προηγούμενη αναθεώρηση του μνημονίου την επιβολή πλαφόν στα 12.500 ευρώ ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος για τη λήψη του επιδόματος. Κυβερνητικά στελέχη αναφέρουν ότι ακόμη δεν έχουν γίνει ανακοινώσεις για την περικοπή των επιδομάτων σε πολύτεκνους, που πρέπει να ξεκινήσουν από φέτος, γιατί αναζητείται μέθοδος επιβολής του εισοδηματικού κριτηρίου χωρίς να διευκρινίζεται το ύψος του.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Τίποτα δεν έχει κλείσει ακόμη και για τις βασικές συντάξεις, αφού τον Ιούλιο αναμένεται έκθεση της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής που πρέπει να αποδεικνύει ότι το σύνολο των δαπανών (για κύριες, επικουρικές, πρόνοιας, εφάπαξ κ.λπ.) έως το 2060 δεν θα αυξηθεί πάνω από 2,5% του ΑΕΠ.

Πληροφορίες κάνουν λόγο για μεγάλη περικοπή του εφάπαξ και νέες παραμετρικές αλλαγές. Οι επικουρικές θα αλλάξουν από το 2012 ενώ θα βαρέα περικόπτονται ριζικά, καλύπτοντας το πολύ το 10% του εργατικού δυναμικού. Επιπλέον, αν γίνει αναδιάρθρωση του χρέους, σύμφωνα με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γ. Προβόπουλο πρέπει να αναμένεται νέα αλλαγή στο ασφαλιστικό, λόγω της ανάλογης μείωσης των διαθεσίμων των ταμείων.

ΥΓΕΙΑ

Η αυξημένη συμμετοχή με 5 ευρώ στα εξωτερικά ιατρεία ήταν η αρχή. Επεται αύξηση της συμμετοχής στα επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων, ενώ ομάδα δράσης που έχει διορισθεί θα χαράξει μία συνολική μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας που θα υιοθετηθεί τον Ιούνιο και θα περιλαμβάνει παρεμβάσεις στις φαρμακευτικές δαπάνες και στη χρηματοδότηση του συστήματος υγείας. Επίσης θεσπίζεται στα νοσοκομεία σύστημα κοστολόγησης ανά περιστατικό.

ΜΙΣΘΟΙ

Η σύγκλιση των μισθών της Ελλάδας με την Ε.Ε. (βρίσκονται στο 70% του κοινοτικού μέσου όρου) δεν θα γίνει ποτέ. Το νέο μισθολόγιο του Δημοσίου που θα ψηφισθεί τον Ιούνιο με «στόχο» την απλοποίηση των εκατοντάδων σήμερα επιδομάτων και τη διόρθωση υπαρκτών αδικιών και ανισοτήτων είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε μεγάλη μείωση των αποδοχών του Δημοσίου, τη στιγμή που αυτές είναι επίσης πολύ χαμηλότερες από τους «συναδέλφους» ανά την Ε.Ε.

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Κοινωνικό Περιβάλλον και Υγεία: Ανισότητες στην Υγεία. ..........Εισήγηση στην Ημερίδα Περιβάλλον και Υγεία

*Μηνάς Σουσαμλής

Το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που επικρατεί στον ανεπτυγμένο σύγχρονο κόσμο έχει ως εγγενές χαρακτηριστικό του τις ανισότητες, οι οποίες παρεισφρέουν και στο σύστημα υγείας, στρεβλώνοντας την εν γένει λειτουργία του. Το κοινωνικό περιβάλλον επιδρά στην υγεία με διάφορους τρό­πους. Οι οικονομικές δυνατότητες κάθε ατόμου ή κάθε ομάδας ατόμων, η μορφή της κοινωνικής οργάνωσης, η οικογένεια, η εκπαίδευση, η εργασία, οι υπηρεσίες υγείας, και βέβαια ο πολιτισμός που σφραγίζει την ιδιαιτερότητα και τη διαφορετικότητα κάθε κοινωνίας, αποτελούν μείζονος σημασίας πα­ράγοντες που επιδρούν στην υγεία.

Οι ανισότητες στην υγεία οι οποίες δυστυχώς ακολουθούν την άνιση κατανομή του πλούτου, της δύναμης και της ανάπτυξης των κοινωνιών, υποδηλώνονται ως οι σχετικές διαφορές ή αποκλίσεις που προκύπτουν από τη σύγκριση των δεικτών υγείας, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση και την αξιολόγηση του επιπέδου υγείας του πληθυσμού. Η μία διάσταση περιλαμβάνει τους δείκτες εκείνους (θετικούς ή αρνητικούς) που περιγράφουν τις διαφορές στο επίπεδο υγείας, όπως δείκτες παιδικής θνησιμότητας, προσδόκιμο επιβίωσης κτλ., ενώ η δεύτερη διάσταση σχετίζεται με δείκτες που περιγράφουν τους διατιθέμενους πόρους και το επίπεδο των υπηρεσιών υγείας, όπως για παράδειγμα αριθμός γιατρών ή κλινών ανά κατοίκους κτλ.

Παράγοντες που συντελούν στις ανισότητες

Η υγεία του πληθυσμού μιας χώρας, δηλαδή το μέτρο της νοσηρότητας και της θνησιμότητας εκφρασμένο με τους αντίστοιχους δείκτες, συσχετίζεται με τον βαθμό ανάπτυξης αυτής της χώρας. Από την άλλη πλευρά, ο βαθμός ανάπτυξης μιας χώρας προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο της προσφοράς των υπηρεσιών υγείας, το οποίο με τη σει­ρά του συμβάλει στη γενική βελτίωση του επιπέδου υγείας και της ποιότητας ζωής του πληθυσμού.

 Εκτός από την επιδημιολογική εικόνα του πληθυσμού, ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ζήτημα της γεωγραφικής κατανομής των οικονομικών ( δημόσιες, ιδιωτικές δαπά­νες υγείας), υλικών και ανθρώπινων υγειονομικών πό­ρων (αριθμός υγειονομικού προσωπικού, νοσοκομειακών κλινών ανά 100.000 κατοίκους) που σχετίζονται με την επά­ρκεια και την κάλυψη των αναγκών υγείας του πληθυσμού από τις διαθέσιμες φροντίδες, και είναι αποτέλεσμα επί­δρασης των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών συν­θηκών που επικρατούν σε κάθε χώρα.

Ένας ακόμη δραστικός παράγοντας του επιπέδου υγείας είναι η ύπαρξη εθνικών συστημάτων υγείας, καθώς εξα­σφαλίζουν καλύτερη πρόσβαση στη φροντίδα και ελευθερί­α επιλογής. Έτσι καλύτερους δείκτες εμφανίζουν χώρες με ανεπτυγμένο ΕΣΥ (Αυστραλία, Καναδάς, Β. Ευρώπη), από ότι αυτές που εφαρμόζουν την πλήρη ιδιωτικοποίηση (ΗΠΑ)

Η φτώχεια απειλή για την υγεία

Η φτώχια αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την υγεία. Κάθε χρόνο 30 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν  από την πείνα. 10,6 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν
πριν συμπληρώσουν ηλικία 5 χρονών. Το 1 στα 2 παιδιά ζει στην φτώχεια. Περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, και η οικονομική επιβάρυνση για τις υπηρεσίες αυτές οδηγεί περίπου 100 εκατομμύρια ανθρώπους το χρόνο στη φτώχεια, σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Στις Η.Π.Α. το 1/6 του πληθυσμού ( 47 εκατομμύρια πολίτες) είναι ανασφάλιστοι και το 1/3 με ελάχιστη ή ανεπαρκή πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Στην ίδια χώρα 18.000 άνθρωποι πεθαίνουν το χρόνο λόγω έλλειψης στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας, ενώ 1 εκατομμύριο οικογένειες χρεοκοπούν το χρόνο λόγω αδυναμίας να ανταποκριθούν στις ιατρικές τους δαπάνες. Η οικονομική κρίση έχει αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στην ευρωπαϊκή ήπειρο, με τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας να έχει φτάσει τα 80 εκατομμύρια (εκ των οποίων 19 εκατομμύρια παιδιά), ήτοι το 16% του συνολικού πληθυσμού των 500 εκατομμυρίων των κρατών-μελών της Ε.Ε. (Eurostat, 2008). 

Ανισότητα στην πρόσβαση και χρησιμοποίηση των Υπηρεσιών Υγείας.

Οι τρεις απαραίτητες διαστάσεις της ισότητας στην υγεία κατά τον  Whitehead (1990) είναι:

·         Ίση πρόσβαση στη διαθέσιμη φροντίδα για ίδιες ανάγκες

·         Ίση χρησιμοποίηση για ίσες ανάγκες

·         Ίση ποιότητα στη φροντίδα για όλους

Η παραπάνω προσέγγιση που αποτελεί τις τρεις απαραίτητες διαστάσεις της ισότητας στην υγεία, καθορίζει τα κριτήρια και τα στοιχεία εκείνα τα οποία θα πρέπει κανείς να διακρίνει, ώστε να μπορεί να διαγνώσει τυχόν καταστάσεις ανισότητας, τόσο στην πρόσβαση, όσο και στη χρησιμοποίηση των Υπηρεσιών Υγείας. Ξεκινώντας από το πρώτο χαρακτηριστικό της ίσης πρόσβασης στη διαθέσιμη φροντίδα υγείας για τις ίδιες ανάγκες, θα πρέπει να τονιστεί πως αυτή αναφέρεται σε ίσα δικαιώματα στις διαθέσιμες υπηρεσίες οι οποίες όμως θα πρέπει να είναι πράγματι διαθέσιμες και κατανεμημένες σε κάθε δυνατό σημείο μιας χώρας. Επίσης η ισότητα στη χρήση των υπηρεσιών υγείας επιδέχεται δύο εννοιολογικούς προσδιορισμούς. Ο ένας έχει σχέση με την ίση μεταχείριση μεταξύ ίσων, αποκαλείται οριζόντια ισότητα και επιτυγχάνεται μόνο όταν οι χρήστες των υπηρεσιών υγείας είναι ίσοι. Ο δεύτερος αφορά την μη ίση μεταχείριση μη ίσων ατόμων, αποκαλείται κάθετη ισότητα και χαρακτηρίζεται από ανομοιογένεια αναγκών υγείας. Τέλος η έννοια της ποιότητας στην παροχή φροντίδας περικλείει στοιχεία όπως ίσες και δίκαιες ευκαιρίες σε κάθε κοινωνική ομάδα ή εισοδηματική τάξη.

Γεωγραφικές ανισότητες πρόσβασης

Διαφορές και ανισότητες στο επίπεδο υγείας καθώς και στο επίπεδο των αντίστοιχων υπηρεσιών ανιχνεύονται και μεταξύ των διαφόρων περιφερειών και χωρών, ενώ αποτελεί κοινή διαπίστωση πως οι κάτοικοι των πιο εύπορων και αναπτυγμένων περιοχών παρουσιάζουν καλύτερα επίπεδα υγείας.

Οι γεωγραφικές και περιφερειακές ανισότητες στην υγεία έχουν σχέση κυρίως  με τη δυνατότητα πρόσβασης των ατόμων σε υπηρεσίες παροχής φροντίδας υγείας και αντικατοπτρίζουν προβλήματα τόσο σε θέματα προσφοράς (ελλιπή κρατική χρηματοδότηση και ανάπτυξη ολοκληρωμένων περιφερειακών μονάδων υγείας), όσο και σε θέματα κατανάλωσης (χιλιομετρική απόσταση αλλά και νοοτροπία των κατοίκων απομακρυσμένων, αγροτικών περιοχών).

Οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της Ελλάδας αλλά και η ανισοκατανομή των πόρων μεταξύ του κέντρου και των περιφερειών έχουν συμβάλει στην άνιση κατανομή των φορέων υγείας, επιβαρύνοντας την προσβασιμότητα ενός μέρους του πληθυσμού, ιδιαίτερα εκείνων των αγροτικών περιοχών.

Στην Ελλάδα, από μελέτες έχουν διαπι­στωθεί γεωγραφικές ανισότητες, με τη Θράκη και τη Μα­κεδονία να παρουσιάζουν υψηλότερους δείκτες γενικής θνη­σιμότητας. Ανισότητες διαπιστώνονται και όσον αφορά την κά­λυψη των θέσεων ιατρικού προσωπικού των Κέντρων Υγείας του ΕΣΥ, όπου στην Αττική και την Κεντρική Μακεδονία το σχετικό ποσοστό αγγίζει το 74% και 71 % αντίστοιχα, ενώ στην Πελοπόννησο και τα Ιόνια Νησιά δεν υπερβαίνει το 31%. Παρατηρείται δηλαδή μια ανισοκατανομή στην παροχή ιατρικής περίθαλψης μεταξύ των κεντρικών και απομακρυ­σμένων, φτωχότερων περιοχών, ενώ η παροχή ιατρικής φροντίδας θα έπρεπε να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ανά­γκες υγείας του πληθυσμού.

Τα γεωγραφικά εμπόδια αξιολογούνται ως πολύ σημαντικά όταν οι υπηρεσίες υγείας δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες στην επικράτεια αλλά συγκεντρώνονται κυρίως σε αστικές και  ανεπτυγμένες περιοχές. Το αγαθό της υγείας ανακατανέμεται με ποιοτικούς ή  με ποσοτικούς όρους, συχνά αντίθετα με τις ανάγκες των ατόμων.

Γεωγραφική κατανομή των Θεραπευτηρίων στην χώρα μας

Πηγή: ΕΣΥΕ 2007

Ανισότητα στην Υγεία και Κοινωνική Αστάθεια

Οι ανισότητες στην υγεία, πιστεύεται πως είναι μια πιθανή αιτία κοινωνικής αναταραχής. Η ανισότητα στο επίπεδο υγείας ή στην πρόσβαση σε υγειονομικές υπηρεσίες, μπορεί σίγουρα να υποδαυλίσει την δυσαρέσκεια, την δυσφορία και την εχθρότητα που απειλεί την κοινωνική ηρεμία μέσα σε μια χώρα. Παρομοίως, οι διαφορές στην υγεία ανάμεσα στις διάφορες χώρες προκαλούν αστάθεια ανά τον κόσμο. Μη ευνοϊκές συνθήκες στην ανθρώπινη υγεία και στο περιβάλλον σε ορισμένες χώρες, θεωρούνται ως απειλή της ασφάλειας των πιο ευνοημένων.

Προτάσεις

Για τις αναπτυσσόμενες χώρες η οικονομική ανάπτυξη αποτελεί το μόνο δρόμο για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και του επιπέδου υγείας, ενώ για τις αναπτυγμένες χώρες, η καταπολέμηση των ανισοτή­των στην υγεία δεν αποτελεί μόνο υπόθεση της βελτίωσης των μακροοικονομικών δεικτών ( π.χ. ΑΕΠ). Ζήτημα προβληματισμού αποτελεί ο εξορθολογισμός του συστήματος, ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα και συνεπώς η συνεχής παροχή του αγαθού.

Σήμερα στην εποχή της «κρίσης του κράτους- πρό­νοιας», με τις δημοσιοοικονομικές πιέσεις να οδηγούν σε μια πολιτική μείωσης των δαπανών υγείας, οι ανισότητες στην υγεία και οι παράγοντες που τις προκαλούν είναι δύ­σκολο να εξαλειφθούν. Αποτελεί αναγκαιότητα η χάραξη διεπιστημονικών πολιτικών για την επίτευξη της κοινωνι­κής συνοχής και ανάπτυξης των δομών του κοινωνικού κράτους, ώστε μακροπρόθεσμα να διασφαλιστεί η εξάλει­ψη του φαινομένου γιατί η υγεία δεν είναι πολυτέλεια, αλλά θεμε­λιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.

*Διδάκτωρ Οικονομικών και Γεωγραφίας της Υγείας, MSc Διοίκηση Μονάδων Υγείας, Μηχανικός Νοσοκομείων.