Η ΠΟΕΔΗΝ για την 8 Μάρτη ημέρα της γυναίκας

1820 η αρχή έγινε με μικρές απεργίες

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 1857 κορύφωση

1910 Κοπεγχάγη – Καθιέρωση ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – Πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλόφας Τσετκίν (CLARA ZETKIN) κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Διάσκεψης Σοσιαλιστριών.

1977 ΟΗΕ καθιερώνει την 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

ΕΛΛΑΔΑ

1952 Ν. 2159 Δικαίωμα Εκλέγειν – Εκλέγεσθαι στην Ελλάδα. Πρώτη Ελληνίδα Βουλευτής η Ελένη Σκούρα με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός»

1982 Σχετικός νόμος για αγροτική σύνταξη στις γυναίκες

1984 άσκηση αυτεπάγγελτης δίωξης για τον βιασμό

1986 νομιμοποίηση αμβλώσεων

Ο Δυτικός κόσμος «γιορτάζει» εκφράζοντας τη συμπάθειά του στις γυναίκες…

Ο τρίτος κόσμος έχει άγνοια!

Η ισότητα δεν προέρχεται από νόμους και διαδικασίες.

ΣΗΜΕΡΑ

Οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στη παιδεία, στην υγεία, στην αμειβόμενη εργασία.

Η βία όμως κατά των γυναικών παραμένει παγκόσμιο φαινόμενο που συγκαλύπτεται ή γίνεται σιωπηρά ανεκτή.

Οι γυναίκες συνεχίζουν να αποτελούν το 70% των φτωχών του κόσμου. Τα 2/3 των αναλφάβητων ενηλίκων είναι γυναίκες.

80% προσφύγων γυναίκες – παιδιά

80% γυναίκες καλλιεργούν χωράφια

1% κατέχουν τη γη

6% παράγουν εισόδημα

5% απολαμβάνουν

Σύμφωνα με έρευνες όταν αποβλέπουμε στην ενδυνάμωση του ρόλου των γυναικών, υπάρχουν άμεσα οφέλη σε ολόκληρη την κοινότητα.

Τις περισσότερες φορές γινόμαστε θύματα των στατιστικών ή τις επιβεβαιώνουμε. Τα στοιχεία δεν αποφορτίζουν την πραγματικότητα, ίσα ίσα που την εντείνουν.

Οι γυναίκες σήμερα συνεχίζουν να υπολείπονται σε εργασία, σε αμοιβές, συνεχίζουν ως ευάλωτος πληθυσμός – στόχος.

Στο όνομα μιας στρεβλής ισότητας οι γυναίκες υποχρεώνονται σε δραματική παράταση του εργασιακού τους βίου ανατρέποντας προγραμματισμούς εξαντλώντας κάθε όριο ανοχής και αντοχής.

Κοινωνικές υποδομές – προστασία μητρότητας υφίστανται και επίφαση, ίσα ίσα για να μην προκαλούν με την ανυπαρξία τους το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Οι βίαιες περικοπές συνολικά των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε υγεία – παιδεία – ασφάλιση – εργασία – αμοιβές πλήττει περισσότερο τις γυναίκες, οι οποίες για να χωρέσουν όλους τους ρόλους, επιλέγουν τη μαύρη εργασία – τη μερική απασχόληση – ευελιξία παντού, εξυπηρετώντας τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές που επιβάλλονται απ’ τη Κυβέρνηση - το ΔΝΤ – την Ε.Ε. – την Ε.Κ.Τ., χωρίς να έχουν ευθύνες.

Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι σε περιόδους κρίσης οικονομικής – κοινωνικής – πολιτικής – πολιτισμικής – μέσα στις αφόρητες πιέσεις – υπάρχει μία σπίθα που μπορεί να ανατρέψει δήθεν στέρεες δομές αυτόνομες και δεδομένες που υπακούουν και ελέγχονται από τη σιδερένια γροθιά του Κεφαλαίου και τις επιταγές του