Ομιλία του βουλευτή Ρεθύμνου και υπεύθυνου Υγείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέα Ξανθού στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό του 2015
«Δύο εισαγωγικές παρατηρήσεις:
Δεν υπάρχει έξοδος από το Μνημόνιο αλλά εδραίωση του, με συνέχιση της εσωτερικής υποτίμησης, της λιτότητας και των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες. Δεν υπάρχει success story, δεν υπάρχει βελτίωση ούτε στην πραγματική οικονομία ούτε στην πραγματική κοινωνία, ούτε φυσικά στην Υγεία, αλλά συνεχής ενδοτικότητα στις πιέσεις της τρόικας να υλοποιηθούν τα συμφωνημένα και να ολοκληρωθεί η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική σταθερότητα σε συνθήκες κοινωνικής κατάρρευσης, φτωχοποίησης, ανέχειας και αναξιοπρέπειας, αυξανόμενης αποστροφής προς τα κόμματα, το πολιτικό σύστημα και δυστυχώς την Πολιτική. Πολύ ενδεικτική είναι η συνεχιζόμενη πολιτική ρευστότητα και η «κομματογένεση» της περιόδου που διανύουμε.
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ που ήταν παρέμβαση τομή στις πολιτικές εξελίξεις και δρομολόγησε την οριστική ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα, έχει ως πρώτη προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ο χώρος της Υγείας έχει σημαντική συνεισφορά σ’ αυτή την κρίση και αποτελεί για τον ΣΥΡΙΖΑ κρίσιμο πεδίο επειγουσών παρεμβάσεων άμεσης κάλυψης υγειονομικών αναγκών, άρσης αποκλεισμών και στήριξης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Ότι και να λέει η κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας, το πρόβλημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στη χώρα έχει επιδεινωθεί και αποτελεί μείζον ζήτημα καθημερινής ανασφάλειας και ευαλωτότητας των ανθρώπων.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι -παρά τη σωρευτική μνημονιακή μείωση των δαπανών πάνω από 50% η οποία συνεχίζεται και με τον προϋπολογισμό του 2015- το Σύστημα Υγείας αντέχει και ότι η ποιότητα των υπηρεσιών δεν έχει επηρεαστεί. Αυτό μοιάζει λίγο με τον ισχυρισμό ότι το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Η αλήθεια είναι ότι το ΕΣΥ κρατιέται ακόμα όρθιο χάρις στο φιλότιμο και την υπερπροσπάθεια των λιγοστών και κουρασμένων πια εργαζομένων του. Και ότι οι περικοπές πόρων και προσωπικού επειδή τεκμηριωμένα οδηγούν σε χειρότερη φροντίδα υγείας, επηρεάζουν αρνητικά τα υγειονομικά standards, ιδιωτικοποιούν περισσότερο το Σύστημα Υγείας και αυξάνουν μακροπρόθεσμα το κόστος περίθαλψης.
Η μείωση των δημοσίων δαπανών υγείας συνεχίζεται ακάθεκτη και το 2015 (-11%). Με βάση το ΑΕΠ, τα ποσοστά που διαθέτει το Κράτος για την Υγεία μειώνονται από 2,92% το 2013 σε 2,63% το 2014 και 2,26% το 2015. Οι ασφαλιστικές εισφορές που καταρρέουν λόγω της ανεργίας δεν επιτρέπουν στα Ταμεία να συνεισφέρουν περισσότερα από 2% του ΑΕΠ. Έτσι, ακόμα και συστημικοί οικονομολόγοι υγείας όπως ο κ. Λιαρόπουλος, εκτιμούν ότι η συνολική δημόσια δαπάνη θα φτάσει το 4,3% του ΑΕΠ στην καλύτερη περίπτωση, όταν ο μνημονιακός στόχος ήταν να μείνει κάτω από το 6% και ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι στο 7-7,5%. Τέτοια ποσοστά δεν υπάρχουν πουθενά στον «πολιτισμένο κόσμο», κινούνται σε τριτοκοσμικά επίπεδα και θέτουν τα υγειονομικά δεδομένα της χώρας, την δημόσια υγεία, την κοινωνική συνοχή και τη Δημοκρατία σε διακινδύνευση. Το Μνημόνιο έχει ήδη βλάψει σοβαρά και άνισα, δηλαδή ταξικά, την Υγεία των πολιτών. Η περικοπή δημόσιων δαπανών συντηρεί ένα φαύλο κύκλο ελλείψεων (προσωπικού, εξοπλισμού, υλικών) και ανεπαρκειών στο ΕΣΥ, που διευρύνει τις ακάλυπτες ανάγκες και άρα την αγορά υπηρεσιών από ιδιώτες παρόχους (με κυριαρχία των επιχειρηματικών ομίλων) και αυτή με τη σειρά της ευνοεί την προκλητή ζήτηση, την αύξηση των δαπανών (χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαγνωστική δαπάνη), τις νέες οριζόντιες περικοπές και την μετακύλιση του κόστους στους πολίτες με δυσβάστακτες ιδιωτικές πληρωμές ή παραπληρωμές.
