του Κόνιαρη Χρήστου
Πριν λίγες μέρες παρακολούθησα ένα μέρος από τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ και έμεινα έκπληκτος ακούγοντας συναδέλφους να δηλώνουν ότι η «θέση» του κ Μανιτάκη στην κυβέρνηση «κινδυνεύει» εξαιτίας της αντίστασης που προβάλει στο θέμα των απολύσεων.
Τις απόψεις αυτές διατύπωσαν αρκετά μέλη της Εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ από το χώρο της ΠΑΣΚ, μάλλον, σε μια προσπάθεια να εμφανιστεί ότι υπάρχει μέσα στην κυβέρνηση και μια ομάδα που διαπραγματεύεται, ενώ μια άλλη έχει πλήρως παραδοθεί στις εντολές της τρόικα.
Παρά την προσπάθεια και τις επισημάνσεις από την πλευρά των συνδικαλιστών της Αριστεράς ότι η συγκυβέρνηση, στο σύνολό της, με τα μνημόνια που έχει συμφωνήσει έχει ουσιαστικά παραδοθεί στις τροϊκάνες απαιτήσεις, οι συνάδελφοι έμειναν ανένδοτοι στις απόψεις τους.
Ελάχιστες μέρες μετά, την Κυριακή, ο κ. Μανιτάκης και οι «αντιστασιακοί» της κυβέρνησης διέψευσαν βεβαίως αυτούς τους ισχυρισμούς, ανακοίνωσαν απολύσεις στο δημόσιο και αποκάλυψαν για μια ακόμα φορά ότι το σύνολο του μαύρου μετώπου είναι σε πλήρη συμφωνία με τους τροϊκανούς.
Είναι προφανές ότι αυτή η εκτίμηση από την πλευρά των συναδέλφων της ΠΑΣΚ βρίσκεται αντικειμενικά στην ίδια γραμμή πλεύσης με τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που χρησιμοποιεί η συγκυβέρνηση για να ξεπεράσει τις δυσκολίες από τις απολύσεις που σχεδιάζει να πραγματοποιήσει την επόμενη περίοδο. Λειτουργούν σα βούτυρο στο ψωμί της συγκυβέρνησης στις δηλώσεις για σθεναρές διαπραγματεύσεις και αντίσταση στους τροϊκανούς.
Το ερώτημα βεβαίως για τους εργαζόμενους είναι αν αυτές οι εκτιμήσεις των μελών της ΠΑΣΚ είναι απλώς μια λαθεμένη αξιολόγηση των καταστάσεων που βιώνουμε ή αν εντέλει εξυπηρετεί απλώς κάποιες μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Όποια και αν είναι η απάντηση στο ερώτημα είναι σίγουρο ότι έχει πλέον επέλθει το τέλος της αθωότητας και οι συνειρμοί που δημιουργούν αυτές οι εκφωνήσεις είναι αρνητικοί για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.
