Την ιστορία του Νοσοκομείου της πόλης μας,και όλες τις δυσκολίες που έχει περάσει και προσπεράσει τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον,για να φτάσει στη σημερινή του κατάσταση είμαι σε θέση,και εγώ, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι του,κυρίως οι πιο παλιοί, να την γνωρίζω πολύ καλά.Παλιότερα σαν εργαζόμενος και σήμερα σαν πολίτης.Έτσι μπορώ να δω τα πράγματα σφαιρικά και παράλληλα να μιλήσω και να εκφέρω άποψη με την ιδιότητα και των δυο πλευρών της κοινωνίας μας,για το συγκεκριμένο θέμα.Εκείνο λοιπόν που μπορώ να ξέρω πολύ καλά είναι ο καθημερινός αγώνας του προσωπικού και κάποιων μεμονομένων προσώπων, των εκάστοτε ορισμένων κυβερνητικών διοικήσεων, πολλές εκ των οποίων ήταν παντελώς άσχετες με το αντικείμενο και περισσότερο προβλήματα δημιουργούσαν και περιέπλεκαν παρά που έλυναν.
Σε όλα αυτά τα προβλήματα απέναντι στάθηκε ο εργαζόμενος ο οποίος είχε πάντα, αυτός κυρίως, το μεγάλο άγχος και την ευθύνη της σωστής λειτουργίας του νοσοκομείου τόσο για την ηθική διάσταση του ζητήματος πρώτα, και σε οτιδήποτε είχε σχέση και αφορούσε στην παροχή των προσφερομένων υπηρεσιών προς τον συνάνθρωπο όμως παράλληλα αγωνιούσε,και για την διαφύλαξη της υγείας του,και ήταν πάρα πολλές οι φορές που το δεύτερο πραγματικά ερχόταν σε δεύτερη θέση.
Έτσι αμέτρητες ήταν οι φορές που σε τρυπούσε η σύριγγα ή οτιδήποτε άλλο,και το ξεχνούσες,για να το θυμηθείς μετά το τέλος της σίγουρης αντιμετώπισης του συμβάντος,και να καρδιοκτυπάς μέχρι να σου ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των εξετάσεων σου για να γλδιαπιστώσεις ότι ήσουνα καλά,και δεν είχες κολλήσει κάτι.Και τότε, υπήρχαν εξίσου πολύ σοβαρές ασθένειες,όπως ΑIDS και ηπατίτιδες εξίσου επικίνδυνες με τον κοροναιό.
.Δεν θυμάμαι όμως ποτέ να σε ρώτησε κανείς από τους διοικούντες με το ζήλο το σημερινό,αν είχες κολλήσει κάτι ή αν έκανες τα εμβόλια .Πολύ περισσότερο δεν θυμάμαι καμμιά πολιτική ηγεσία της χώρας να ενδιαφερθεί και να ασχοληθεί τόσο για την υγεία των εργαζομένων στα νοσοκομεία,και την υγεία των πολιτών αυτής της χώρας.Αυτό δυο πράγματα μπορεί να σημαίνει.
ΠΉ ότι οι προηγούμενοι δεν ενδιαφερόταν καθόλου για την υγεία λαού και εργαζομένων ή ότι αυτοί εδώ ενδιαφέρονται διπλά.Θα μπορούσα να το πιστέψω το τελευταίο αν δεν τους άκουγα να μου λένε οι ίδιοι,αυτοί που έχουν το άγχος σήμερα να με προστατεύσουν,ότι ο Έλληνας δεν μπορεί να πληρώνει άλλο δημοσίους υπαλλήλους και δη νοσοκομειακούς για να με φροντίζουν όταν αρρωστήσω,και τους χρειαστώ.Αντίθετα μπορεί να πληρώνει ιδιώτες και μάλιστα με το υπερπολλαπλάσιο,για να μου παρέχουν περίπου αυτά που μου παρέχει ο δημόσιος υπάλληλος.
Κάτι για το οποίο δεν εθύνεται ο εργαζόμενος των ιδιωτικών συνεργείων που αμοιβόταν και τότε και τώρα με ψίχουλα, αλλά τα αφεντικά που μόνη τους επιδίωξη ήταν να γεμίζουν τις τσέπες τους χιλιάρικα κάθε μήνα.Κάτι το οποίο μπορεί ο κάθε ένας να δει αν κοιτάξει τα τιμολόγια και τις συμβάσεις που υπάρχουν στα αρχεία του νοσοκομείου.Αυτό λοιπόν από μόνο του με αποτρέπει από μια τέτοια σκέψη,ότι τα κάνουν για το καλό μου δηλαδή σαν πολίτη ή για το καλό του εργαζομένου στα νοσοκομεία.
Πρός τι λοιπόν η ξαφνική υπέρμετρη αγάπη προς πολίτες και εργαζόμενους για να εμβολιαστούν;Σε αυτό μπορεί να δώσει και δίνει τις απαντήσεις της η επιστήμη,οι οποίες όμως απαντήσεις έντεχνα μπερδεύονται και αχταρμοποιούνται για περαιτέρω κυβερνητικά οφέλη.
Πίσω από αυτή τη σύγχηση λοιπόν που έχει δημιουργηθεί περνά η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών που σημαίνει ότι ουσιαστικά περνούν την υποχρεωτικότητα της ιατρικής πράξης,του δημοκρατικότερου δικαιώματος του κάθε ανθρώπου να μπορεί να αυτοδιαθέτει τον εαυτό του,και άρα περνά έτσι η υποχρεωτικότητα των πάντων.
Δηλαδή η κυβέρνηση αυτή θα μπορεί να μας κινεί σαν ρομπότ όπως και όποτε το θέλει,να μας κατευθύνει σύμφωνα με τις επιδιώξεις και συμφέροντα που μπορεί να τις επιβάλλονται από τα κέντρα συμφερόντων και άρα πως λέγεται το συγκεκριμένο πολίτευμα;
Επίσης έτσι της δίδεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία,να σου περάσει το επόμενο σχέδιο της για ιδιωτικοποίηση της υγείας,που μάντεψε ποιός θα την πληρώνει.
Γι'αυτό θα πρέπει να το σκεφτούμε όλοι πολύ σοβαρά,και να βρεθούν τρόποι στήριξης των εργαζομένων,γιατί τα νοσοκομεία δεν δουλεύουν μόνα τους,και έτσι είναι απολύτως σίγουρο ότι μόλις οι εργαζόμενοι σε αυτά απολυθούν από τις δουλειές τους,και πολλοί από εμάς θα απολυθούμε από την ζωή,γιατί σε σοβαρές επιπλοκές δεν ξέρω κατά πόσον θα μπορέσει να αντέξει ένας ασθενής,μέχρι το Ηράκλειο,αν και εκεί δεν συμβεί το ίδιο και κλείσουν κλινικές.Είναι λοιπόν θέμα όλων μας το να στηρίξουμε τους εργαζόμενους του νοσοκομείου του τόπου μας, οι οποίοι για μας αγωνίζονται.Θα μπορούσαν και αυτοί όπως όλος ο κόσμος,να έχουν κάνει τα εβόλια τους και να μην κινδύνευαν τώρα να χάσουν την δουλειά τους και το μισθό τους,γιατί και αυτοί έχουν οικογένεια,έχουν παιδιά που σπουδάζουν και ότι άλλο έχεις εσύ που παρακολουθείς αδιάφορος. Επομένως λοιπόν πρωτίστως είναι θέμα των πολιτών, να υπερασπιστούν το Νοσοκομείο τους.
Αυτή τη στιγμή μαζί τους έπρεπε να είμαστε όλοι φορείς και πολίτες του τόπου μας.,με δηλώσεις συμπαράστασης από Δήμο, Κοινότητες, συλλόγους,κόμματα,αφενός για την ενίσχυση του φρονήματος των αγωνιζομένων υπαλλήλων και αφ'ετέρου για την πίεση προς την Πολιτεία και την κυβέρνηση.Προσωπικά από την παρούσα Διοίκηση και κυρίως από τον Διοικητή περίμενα μια άλλη αντιμετώπιση επειδή και αυτός σαν εργαζόμενος βίωσε την αλλαζονεία ή αδιαφορία των κομματικών Διοικήσεων και δεν περίμενα ποτέ να ακούσω από μέρους του ότι δεν μπορεί να ενημερώσει την κυβέρνηση για τα αυτονόητα σε περίπτωση που προχωρήσει σε απολύσεις των εργαζομένων,αυτών των εργαζομένων που ήταν συνάδελφοι του και χειροκροτούσε χτες.Προσωπικά θα τον ήθελα στο πλευρό τους.
Αγαπητέ συμπολίτη,αυτοί αγωνίζονται για σένα,εσύ θα αγωνιστείς για τον εαυτό σου και τα παιδιά σου;
Kριτσά-2-9-21.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΩΡΤΖΗΣ
